Met een nationaal gemiddelde van bijna 60 procent tegenstanders zou je denken dat de regering zich zou inhouden. Integendeel, de liberale regering in Ottawa, gesteund door de nationalisten van Quebec en de democratische socialisten, is van plan de maatregel door het parlement te drukken, koste wat het kost. Canadezen in het westen voelen zich niet bij machte deze beweging te stoppen. De conservatieve partij helpt deze Canadezen, maar zoals altijd kijkt de liberale regering naar Quebec en Ontario. Quebec is agressief tegen traditionele waarden. In een recente peiling gaf bijna 25 procent van de inwoners van Quebec aan niet veel verkeerds te zien in polygamie.

Gelijk
De definitie van het huwelijk is een keerpunt. Zullen westerse democratieën de grondslagen van de morele wet laten vallen en hun democratische rechten ontdoen van hun joods-christelijke wortels? Weinig Canadezen beseffen dat de democratische rechten die ze genieten eigenlijk van de morele wetten stammen. De nadruk op individuele rechten komt bijvoorbeeld rechtstreeks van de protestantse Reformatie. De rechten van politieke vrijheid, van vrije meningsuiting en van vrije vergadering komen voort uit de strijd om godsdienstvrijheid, niet andersom! Velen denken dat we godsdienstvrijheid genieten dankzij verdedigers van de politieke rechten. Dat is totaal ahistorisch. De grote filosofen van de Verlichting haalden hun idee van gelijkheid uit de Bijbel. In de schepping, de zondeval en de verlossing is een essentiële gelijkheid. Van deze fundamentele leer van eenheid stammen morele, wettelijke en politieke vrijheid af. Dus alle mannen, vrouwen, rassen, etniciteiten en taalgroepen zijn moreel, wettelijk en politiek gelijk.

Volgt daaruit dan dat homoseksuelen gelijke rechten hebben? Individueel wel: stemrecht, vrijheid van meningsuiting en gelijkheid voor de wet. Maar in het huwelijk? Dat volgt daar helemaal niet uit. Dat is de grote leugen van onze tijd. Om deze vreemde sprong in logica te maken, heeft de homolobby de voortgaande afbraak van het huwelijk heel slim gebruikt als deel van zijn tweede argument. Als de helft van de huwelijken eindigt in een scheiding en als zo veel jonge mensen gaan samenwonen in plaats van trouwen, wat is dan de waarde van het huwelijk? Het is slechts een papiertje om alimentatie te kunnen krijgen, een manier om belastingvoordeel te behalen.

Maar de morele wet maakt een scheiding tussen een huwelijk van één man en één vrouw en tussen alle andere relaties, ongeacht wat de regering doet.

Muur
Een prominente Canadese politicus merkte eerder deze maand op dat hij het idee van de scheiding tussen kerk en staat erg aantrekkelijk vond. Hij wilde dat de kerken in Canada zich stil zouden houden, zodat de politici huwelijkse rechten kunnen geven aan ieder die dat wil. Dit is het derde belangrijke argument in Canada, namelijk dat je een moreel argument mag baseren op seculiere, liberale ideeën van rechten en vrijheden, maar niet op bijbelse of religieuze moraliteiten, omdat in dat geval de zogeheten muur tussen kerk en staat overschreden wordt.

Door hun vraag naar volledige huwelijkse rechten te identificeren met de beweging voor gelijke rechten voor negers en vrouwen, door de ware betekenis van het huwelijk te devalueren, en door te proberen religieuze mensen buiten het debat te houden, drukt de kleine homorechtenlobby zijn ideeën door, tegen de waarden van de meeste Canadezen in.

Prof. dr. A. A. Moens, hoogleraar internationale betrekkingen aan de Simon Fraser University bij Vancouver, Canada