Rick heeft zojuist de landcode ingevoerd in zijn tachograaf op de Belgisch-Franse grens in de richting van Calais. Niet alle transportbedrijven zijn even happig op de verplichte stop aan de grens. Vluchtelingen proberen soms aan boord te klimmen van de oplegger. Keus genoeg in de lange rij vrachtwagens.

Rick stuurt verder over de Franse A16. Al snel zien we de eerste twee vluchtelingen lopen over de vluchtstrook. Calais heeft nog altijd een aanzuigende werking op vluchtelingen die in bootjes de oversteek willen maken naar Groot-Brittannië.

In Calais zien we op een grasvlakte een tentenkamp waar veel vluchtelingen bivakkeren. Rick tufte in Calais ooit over een industrieterrein op zoek naar een tankstation. Een politieauto kwam voor hem rijden en sommeerde hem met snelheid te volgen. Rick was zonder te weten een vluchtelingenkamp ingereden waar honderden potentiële inklimmers rondhingen.

De agent stopte, beende naar Ricks raam en zei: „Wil je dat nooit meer doen?” „Ik had echt geen idee dat daar zoveel vluchtelingen waren”, zegt Rick nu, terugblikkend. Inmiddels is het kamp opgedoekt.

We tuffen langs een truckstop, met hekken en prikkeldraad beveiligd. Tuinmuren van huizen zijn ook ‘versierd’ met prikkeldraad; allemaal om vluchtelingen buiten te houden. Calais oogt als ”prikkeldraadstad”. Ook op het terrein op van het losadres waar we om half tien het terrein oprijden om diepvriesvlees te lossen, valt maar één ding op: Prikkeldraad op de muren.

Sjaak van de Groep rijdt mee met diverse vrachtwagenchauffeurs door Nederland.