Het centrum, dat in handen is van de Stichting Zorgverlening van de Gereformeerde Gemeenten in Zeeland, wordt vrijdag officieel geopend.

Vanuit de ontmoetingszaal van het nieuwe gebouw weerklinkt psalmgezang. „U alleen, U loven wij.” De versregels worden gezongen door zo’n twintig ouderen, die met elkaar een grote kring hebben gevormd. Een enkeling zingt uit het hoofd, de meesten hebben een psalmboek op schoot. Een vrijwilliger begeleidt de ouderen bij hun zang met een klassiek pijporgeltje.

„Wie wil er nu een psalm opgeven?” Meneer Van Klinken is aan de beurt. „U mag het zeggen.” De bewoner kiest voor psalm 122: „Ik ben verblijd wanneer men mij”. De organist zet in. „Da’s een mooie, Van Klinken”, roept de activiteitenbegeleidster.

De bewoners van zorgcentrum Rehoboth zingen een keer per maand met elkaar. Het zanguurtje is een onderdeel van de activiteiten die voor hen op touw worden gezet. „Ik doe het graag”, zegt een 79-jarige bewoonster na afloop. Ze wandelt vanuit de ontmoetingszaal naar haar kamer, vlak bij de entree van het tehuis. „Samen zingen is ook gezellig.”

Volgens de bewoonster is er bij alle veranderingen die de nieuwbouw met zich heeft meegebracht één constante overeind gebleven: de sfeer in het tehuis. „Die was goed en die is nog steeds goed”, zegt de vrouw. „Wel was het in het oude tehuis zo dat onze kamertjes dichter bij elkaar waren. Mijn overbuurvrouw en ik zetten dan vaak de deuren open en dan konden we zo vanuit onze eigen kamer met elkaar praten. Dat mis ik wel eens.”

De nieuwbouw heeft de bewoners veel goeds gebracht, aldus een 89-jarige man. „Ik had het voorrecht dat ik samen met mijn vrouw een tweepersoonskamer had. Die waren nog wel ruim. Maar de anderen hadden een kamertje dat zo klein was, dat je er nauwelijks in kon bewegen. Er stond een tafel in en een bed, en dat was het dan wel. Er was ook geen eigen douche. Als je wilde wassen, dan moest je de gang op naar de gezamenlijke badkamer. Nu heb je meer privacy.”

Nieuwbouw was hard nodig, zeggen Trudy van Dijke, locatiemanager van Rehoboth, en Jeanet Kaashoek, stafmedewerker. Behalve het tehuis zijn er ook nieuwe aanleunwoningen gebouwd. In overleg met het provinciebestuur Zeeland heeft de Stichting Zorgverlening van de Gereformeerde Gemeenten toen een plan opgesteld voor een volledig nieuw centrum. De provincie zou het tehuis voor haar rekening nemen, de stichting de aanleunwoningen.

De bouw is in twee fases verlopen, zodat de bewoners op het terrein konden blijven

wonen. „De operatie vergde van de bewoners wel enig geduld”, aldus Trudy van Dijke. „Maar zij hebben zich er wonderlijk goed doorheen geslagen. Eerst moesten ze naar de ene kant van de oudbouw verhuizen. Daarna naar het eerste gedeelte van de nieuwbouw. En als laatste naar de definitieve eigen kamer.”

Eind vorig jaar was het gebouw klaar. Voor de afwerking en inrichting waren nog enkele maanden nodig. Daarbij heeft het zorgcentrum onder meer hulp gekregen van de jeugdvereniging van de gereformeerde gemeente in Goes, die door een actie 10.000 gulden binnenhaalde. Vrijdagmiddag wordt het centrum officieel geopend door SGP-kamerlid ir. B. J. van der Vlies. Hij onthult samen met een bewoner een steen. Zaterdag is er open dag.

Het nieuwe gebouw is volgens Jeanet Kaashoek een weerspiegeling van de zorgfilosofie van de stichting. „Wij willen zorg op maat leveren, en dat komt tot uiting in de opzet van het centrum. Zo kunnen mensen zelfstandig wonen in de aanleunwoningen. De bewoners hebben de zorg bij wijze van spreken achter de klapdeur: willen ze een maaltijd of een keer een douchebeurt, dan is hulp bij de hand.”

Het centrum zelf, dat 60 kamers telt, combineert in feite twee afdelingen: een verzorgingstehuis en een verpleegunit. „Mensen met een verzorgingshuisindicatie worden opgenomen in het verzorgingsdeel, mensen met een verpleeghuisindicatie komen op de verpleegunit. Wij hebben in totaal twintig verpleeghuisbedden. De verpleging kunnen wij bieden dank zij samenwerking met Ter Valcke, een verpleeghuis dicht in de buurt.”

Rehoboth overweegt een van de kamers beschikbaar te houden voor terminale zorg. „Wij verlenen nu ook al terminale zorg, maar dat is voor de eigen bewoners. In de toekomst willen we die ook aan anderen aanbieden”, aldus Trudy van Dijke. „Maar daarvoor is meer nodig dan een kamer alleen. Je hebt ook een team nodig dat op elk moment kan worden ingezet.”