Er kwamen woorden uit Psalm 27:7 (berijmd) bij mij boven in de nacht na de Tweede Kamerverkiezingen: „Zo ik niet had geloofd, dat in dit leven mijn ziel Gods gunst en hulp genieten zou, mijn God, waar was mijn hoop, mijn moed gebleven? Ik was vergaan in al mijn smart en rouw.” Als SGP-lijsttrekker ben ik dankbaar voor ons zetelbehoud en onze stemmenwinst. Maar als ik kijk naar het aandeel van de christelijke partijen in ons parlement, dan vervult mij dat met vrees. Nog sterker dan bij de vorige verkiezingen koos Nederland voor een rechtse samenstelling van de Tweede Kamer.

Er speelt heel wat in ons land. De woningnood, de toeslagenaffaire, de onzekerheid onder boeren, tuinders en vissers. Hoe geven we vorm aan de klimaatopgave? Hoe gaan we om met de grote stromen migranten die naar ons land komen? Ook zijn er de medisch-ethische thema’s, de vrijheid van onderwijs en het toenemende antisemitisme.

Er speelt ook heel wat buiten ons land. Met name de oorlog in Oekraïne en die in Israël houden ons land behoorlijk bezig. Vlak ook de invloed van de Europese Unie op ons dagelijks leven niet uit.

Ontevredenheid

Een of meer genoemde zaken speelden ongetwijfeld in het hoofd van veel kiezers bij het bepalen van hun stem. De uitkomst is inmiddels bekend. We kunnen concluderen dat de Nederlandse kiezer opnieuw heeft laten horen dat men het anders wil in ons Nederland.

Al meerdere keren hebben we gezien dat de Nederlandse kiezer het niet eens is met de koers van ons land. De opkomst van FVD, BBB en nu PVV heeft ons heel wat te zeggen. De winsten van deze partijen, die overigens verdampen voordat je het weet, zijn niet geheel gebaseerd op hun programma’s en ideeën, maar op ontevredenheid over hoe het gaat in het land.

Bijbel is gebleven

Als je deze analyse tot je laat doordringen, kun je tot de conclusie komen dat er weinig hoop voor Nederland is. Maar is dat daadwerkelijk zo? Wij zijn als SGP de verkiezingen ingegaan met de oproep ”Woord houden”. Uiteraard wijst deze leus in de eerste plaats naar Gods Woord, de Bijbel. We moeten constateren dat het er in ons land wat dit betreft niet beter op geworden is. Je zou ook kunnen zeggen: Nederland kiest voor onrust in plaats van rust. Maar toch…

De uitslag had ook anders kunnen zijn. Met een grootste partij die een enorme verruiming van de medisch-ethische agenda als speerpunt heeft. Met een grootste partij die als speerpunt heeft om het christelijk onderwijs onmogelijk te maken. Dat is niet het geval.

Het had ook zo kunnen zijn dat er in ons parlement geen enkele politicus was overgebleven die de Bijbel nog open wilde doen. We hebben echter nog steeds meerdere parlementsleden die de Bijbel van kaft tot kaft als Gods onfeilbaar Woord beschouwen. Ook de komende jaren mag de Bijbel opengaan en mogen er Bijbels genormeerde bijdragen klinken bij de behandeling van wetten en beleid. God geeft ons Nederland wat dat betreft meer dan het verdient.

Hatikva

Op de zondag voor de verkiezingscampagne bad een predikant voor mij: „Dat hij van niemand hoeft te winnen, maar alleen hoeft te zien op die opperste Leidsman.” Dat gebed ging met me mee, de hele campagne door. Toen ik voor alles wat mooi en lelijk is uitgemaakt werd. Toen ik wakers bij een abortuskliniek bezocht. Toen ik het Hatikva, het officiële volkslied van Israël, liet horen op de Nederlandse radio, om onze Joodse Nederlanders een hart onder de riem te steken. Ook toen ik moe was en me zwak voelde.

Daar ligt toch de hoop voor Nederland! Voor, tijdens en na de verkiezingen. Laten we zien op die opperste Leidsman: Jezus Christus. Er is persoonlijke hoop voor zondaren op terugkeer naar God de Vader. Er is ook voor ons land hoop op terugkeer naar God en naar Zijn Woord.

Psalmen

Ergens tijdens de campagne moest ik kiezen: Oude Testament of Nieuwe Testament. Ik koos voor het eerste. En dat vanwege de psalmen. Niets kan het leven van een christen beter woorden geven dan de psalmen. De hoogten en de diepten. De vreugde en het verdriet. Maar ook de hoop en de verwachting. Die verwoordt het vervolg van Psalm 27:7 (berijmd): „Wacht op de Heer’, godvruchte schaar, houd moed! Hij is getrouw, de bron van alle goed. Zo daalt Zijn kracht op u in zwakheid neer. Wacht dan, ja wacht, verlaat u op de Heer’.”

De auteur is SGP-fractieleider in de Tweede Kamer. Dit artikel is een verkorte weergave van de toespraak die hij op 28 november hield tijdens de residentiepauzedienst in Den Haag.