„Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij.”

Zó wordt het leven van Christus in de ziel afgebeeld. Het goud wordt wel zevenmaal gelouterd. Er zijn ook ovens der ellende, waarin de lijder tot op het uiterste gelouterd wordt. Hij heeft u te zeggen dat God alleen goed – maar ook dat het gedichtsel van ’s mensenhart alleen boos is, en dat zeker alle dagen. Hij heeft u te zeggen dat Hij getrouw is, maar u geenszins.

Als Hij u wil leren dat Christus de Weg is, dan zal Hij voor u ook elke andere weg afsluiten. Als Hij u wil leren dat Hij het Leven is, dan zult u in uzelf en overal buiten Hem niets dan dood vinden. Het zaad des velds zou niet groeien, als er geen winter, geen koude overheen ging. Daarom wordt er ook in de herfst gezaaid. Zonder twijfel is het voor de bomen nuttig dat zij eens in het jaar van hun bladeren, vruchten en zelfs van hun sappen beroofd worden, en het edelste onder alle gewassen, de wijnstok, wordt het meest gesnoeid.

De gelijkvormigheid vinden wij ook in de ervaringen van het inwendig leven van de christen. Welke weeën der geboorte en menigvuldige dodingen komen niet gedurig over gans Israël! Elim is Kanaän niet, de kinderen Israëls moeten vandaar opbreken en verder reizen! Laat we zien hoe de Heere door alle tijden heen geoordeeld heeft; opdat wij getroost, geleerd, getuchtigd en onderwezen worden in de gerechtigheid.

Ds. G.D. Krummacher,
predikant te Elberfeld

(”De wandelingen Israëls”, deel 1; 1837)