Vernieuwing blijkt hard nodig. In het regeerakkoord van 2003 schrijft het kabinet dat „mensen klagen over de kwaliteit van de publieke dienstverlening. Zij voelen een te grote afstand tussen overheid en burger".

De oplossing ligt volgens Wijffels in minder bemoeienis door de overheid. Ministers moeten de uitvoering van scholing, zorg en wonen minder dirigeren.

De SER vindt dat de overheid zich moet beperken tot het stellen van heldere doelen en randvoorwaarden aan publieke dienstverlening. „Hier ligt ook de kern van de ministeriële verantwoordelijkheid. Het garanderen van de toegankelijkheid, kwaliteit en doelmatigheid zijn daarvoor de leidraad".

Volgens Wijffels betekent ruimte voor ondernemerschap niet meteen dat ministers alle verantwoordelijk uit handen geven. De verdeling van de aansprakelijk moet echter wel anders. „Bij lange wachtlijsten in een ziekenhuis in de Achterhoek roept de Tweede Kamer meteen de verantwoordelijke minister ter verantwoording. Dat zal in dit stelsel minder voor de hand liggen”.

De opeenstapeling van toezichthouders is Wijffels een doorn in het oog. Vooral in de zorg wordt hierdoor de ruimte voor ondernemerschap ingeperkt, zegt de SER–voorzitter. In een rapport somt de SER een serie toezichthouders in de zorg op: de zorgkantoren, het College Tarieven Gezondheidszorg, het College van Ziekenhuisvoorzieningen, het College voor de Zorgverzekeringen, de Inspectie voor de Gezondheidszorg, de Commissie van Sanering, de rijksoverheid en de provinciale en gemeentelijke overheden.

De SER wil daarom dat de overheid het toezicht goed onder de loep neemt. Als de raad van toezicht van de publieke instelling faalt, moeten klanten en overheid het recht hebben dit te onderzoeken, vindt Wijffels. Als ook dat niet helpt, moet deze raad ontslagen kunnen worden. Verder moeten „ondermaats presterende organisaties effectief gesanctioneerd worden”.