Zoeken naar veilige ruimte voor onderwijs in kibboets Afik
Een maand oorlog. Nog dagelijks worden er rond de Gazastrook lichamen geïdentificeerd en wordt het aantal gegijzelden naar boven bijgesteld. Het offensief vordert, maar het einde is nog lang niet in zicht. Steeds sterker klinkt de roep om waar mogelijk een beetje ritme in onze levens terug te brengen, in het bijzonder in die van onze kinderen.
In Israël zijn de afgelopen weken heel wat scholen en kinderopvangcentra geopend. Het al dan niet openen van onderwijsinstellingen hangt echter af van allerlei factoren. Alleen gebouwen die directe toegang hebben tot een schuilkelder of veilige kamer mogen open, en dan alleen als die ruimte ook groot genoeg is voor de hoeveelheid kinderen ter plekke. Buitenspelen in de pauze kan niet. Busvervoer van en naar school is eveneens ingewikkeld, want hoe loods je vijftig minderjarigen tijdig uit de bus als het luchtalarm klinkt? En wie kan hun veiligheid garanderen als ze op een drukke straat beschutting moeten zoeken? En dan zijn er nog de honderdduizenden evacués die zich over Israël hebben verspreid. Ver verwijderd van hun eigen woonplaatsen moeten zij geïntegreerd worden in andere onderwijsprogramma’s.
Uitdagingen te over dus. In Eilat, de Arava en de regio Dode Zee (gebieden die bijzonder veel evacués opgenomen hebben) zijn ”containerscholen” met mobiele shelters een antwoord. Bij ons op de Golan zijn de vereisten echter zo streng, dat we tot voor kort geen oplossing hadden. De crux zit hem in de nabijheid van vijandige grenzen: infiltratie is een risico en bij luchtalarm hebben we slechts tien seconden om beschutting te zoeken.
Vele ideeën passeren de revue tijdens de vergaderingen van de ouderraad van de lokale school, waar ook ik deel van uitmaak. Na besprekingen met andere ouderraden en de leidinggevenden van alle scholen in de regio, komen we gezamenlijk tot een creatieve oplossing. Als het kind niet naar school kan, dan komt school naar het kind. Lokale kinderen, inclusief alle evacués, worden door lokale leraren in kleine groepjes onderwezen, ieder in zijn eigen dorp.
In Afik zijn een stuk of acht ruimtes nu aangewezen voor onderwijs. Van de vergaderruimte van de kibboetsleiding tot de lokale pub en zelfs een gewoon woonhuis. Naast alle lokale inbreng stelt het leger zes dienstdoende meiden ter beschikking om het onderwijzend personeel te ondersteunen. En zo hebben we door middel van creatief denken en samenwerking een draai gegeven aan de ingewikkelde nieuwe realiteit.
Onze correspondente in Israël, Jeannette Gabay-Schoonderwoerd, houdt een dagboek bij vanuit haar woonplaats Afik, in het noorden van Israël. Deel 17.