De andere hoogoven en kooksfabriek worden volgens Van den Berg en Klumper later aangepakt omdat het „enorm grote projecten” zijn. „We kunnen niet zoveel grote projecten in een paar jaar uitvoeren. Dit is al een flinke uitdaging, maar het gaat ons lukken”, zegt Van den Berg. De vrijdag gepresenteerde plannen kosten miljarden euro’s volgens Tata en voor het financieren hiervan kijkt het bedrijf ook naar het ministerie van Economische Zaken en Klimaat. Van den Berg en Klumper willen niet zeggen hoeveel geld het staalbedrijf van de overheid wil, maar laten wel weten hierover in gesprek te zijn met het ministerie.

Het bedrijf wil beide hoogovens vervangen door een zogeheten Direct Reduced Iron Plant (DRP). De eerste komt dus voor 2030 op het terrein van Tata en zal eerst draaien op aardgas. Later moet de installatie draaien op groene waterstof. Wanneer precies is niet duidelijk, dat gaat volgens het bedrijf gebeuren „zodra waterstof in voldoende hoeveelheden en tegen de juiste prijs beschikbaar komt”. Groene waterstof zorgt voor minder uitstoot van CO2 en fijnstof en Tata wil vanaf 2030 elk jaar 5 miljoen ton minder CO2 uitstoten.

De DRP wordt gecombineerd met een installatie waarmee Tata schroot uit de DRP kan ontsmelten. Deze installatie heet een Electric Arc Furnace (EAF) en dat maakt het bedrijf naar eigen zeggen veel circulairder en minder afhankelijk van fossiele grondstoffen.

Met het vervangen van een hoogoven heeft het staalbedrijf geen kooksfabriek meer nodig. Daarom sluit Tata een kooksfabriek met het vervangen van een hoogoven.

Over een aantal jaren bouwt het staalbedrijf een nieuw type smeltoven die meer hoogwaardig staal produceert dan de EAF. „We kiezen deze route omdat de andere installatie er nog niet is op deze grootte”, aldus Van den Berg. Hij en Klumper verwachten dat deze installatie komende jaren wel verder wordt ontwikkeld, zodat die geschikt is voor de productieschaal van Tata Steel.