Dat meldt het jongste nummer van The Church of England Newspaper, het orgaan van de Britse Anglicaanse Kerk.

Volgens bisschop Michael Langrish wordt „de pluriformiteit” aangevallen door een „bijzonder kwaadaardige vorm van fundamentalisme.”

Niet alle fundamentalisten zijn religieus, stelde Langrish, wiens woorden een echo vormden van de recent door het Vaticaan geuite zorg dat extreem secularisme religie uit de publieke sfeer verdrijft. „Een van de meest hardnekkige en dominante vormen van fundamentalisme in de samenleving is extreem secularisme”, aldus de bisschop van Exeter.

Secularisme, meent hij, „behoort te staan voor, en stónd ook voor het creëren en bewaren van een open, publieke ruimte in onze samenleving waar niemand wordt bevoorrecht en iedereen mag worden gehoord. Maar onder het vaandel van politieke correctheid en een verkeerde multireligieuze, multiculturele agenda dreigt het gevaar dat we nog slechts één stem mogen beluisteren.”

Langrish gaf als voorbeeld dat (in Engeland) de traditionele kerstspullen -kerstbomen, kerststallen- in toenemende mate uit liefdadigheidsshops worden geweerd en dat op officiële kerstkaarten niet langer een kerstwens te lezen valt, maar „seizoensgroeten.”

„En in plaats van afbeeldingen van de heilige familie zien we nu glossy foto’s van de plaatselijke leider, en er zijn zelfs al pogingen ondernomen om nieuwe te herdenken gebeurtenissen te verzinnen, die niemand herkent dan degenen die ze verzonnen hebben: Chrimbo, Winterval en zo.”

De bisschop wees ook op het feit dat een plaatselijke rooms-katholieke/anglicaanse adoptieorganisatie, ”Families for Children”, onder „sterke druk” is komen te staan om ook paren van gelijk geslacht toe te staan kinderen te adopteren. „In het geding zijn hier niet alleen zorgen over de juiste kaders voor het opvoeden van kinderen, maar ook vragen over de waarde die we toekennen aan respectievelijk de rechten van volwassenen en de behoeften van kinderen.”

Vorige week keerde, in een lezing aan het Friedrich-Elbert-Instituut in Bonn, ook de voorzitter van de Evangelische Kerk in Duitsland, bisschop Wolfgang Huber, zich tegen de gedachte dat godsdienst een privé-zaak is. In zijn ogen behoort die stellingname „tot de gedachtewereld van de negentiende eeuw.” Elke godsdienst heeft een politieke dimensie, aldus Huber, „omdat religie consequenties heeft voor iemands levenswandel.”