„Daardoor was er in het beleid te weinig aandacht voor bredere maatschappelijke problemen”, zegt ze. „In die periode zagen we het aantal volwassenen dat werd verwezen naar de geestelijke gezondheidszorg toenemen, vooral het aantal jongeren. Zij hadden ook in mentaal opzicht veel te lijden onder de pandemie en zeker onder de lockdowns. Zo was het slecht voor hen dat het onderwijs regelmatig dicht was en dat er bovendien minder mogelijkheden waren voor sociaal contact”.

Angstklachten namen toe en eetstoornissen en suïcidale gevoelens kwamen in een lockdown onevenredig vaak voor, aldus Peetoom. „Kinderen in relatief onveilige gezinssystemen kwamen bij een schoolsluiting extra in de knel. Wij hebben het kabinet hier meermaals op gewezen, maar pas later in de pandemie kwam vanuit het kabinet aandacht voor mentale gezondheid.”

Mentale gezondheid moet daarom eerder en op alle terreinen in de besluitvorming meegewogen worden, stelt Peetoom.