Hof legt 18 jaar cel en tbs op voor doden rugbyster
Het gerechtshof in Den Haag heeft dinsdag de 43-jarige Ferry T. veroordeeld tot achttien jaar cel en tbs met dwangverpleging voor het misbruiken en doden van de 23-jarige rugbyster Renée Barendregt. Nadat T. de vrouw had doodgestoken stak hij haar lichaam in brand. Het hof noemt dit mensonterend: „De doodsangst die ze heeft moeten doorstaan is gruwelijk.”
Het lichaam van Barendregt, speelster van de Haagsche Rugby Club, werd op 23 mei 2021 brandend gevonden in Scheveningen. In de Doorniksestraat is ze van haar fiets getrokken en in de bosjes misbruikt en doodgestoken.
Volgens het hof heeft T. het slachtoffer gestoken om haar te verzwakken en te dwingen tot het ondergaan van ontuchtige handelingen. Ze is overleden aan de gevolgen van de steekwonden die opzettelijk zijn toegebracht, stelt het hof. T. heeft volgens het hof planmatig en doelgericht gehandeld.
Op het gevonden mes op de plek van het misdrijf is T.’s DNA aangetroffen. Ook zijn er camerabeelden waarop slachtoffer Barendregt en T. te zien zijn. De camera’s hebben ook geluid geregistreerd, waardoor nadien te horen was wat ze in de bosschages heeft moeten doorstaan. Die geluidsopnamen liegen er niet om, aldus het hof.
Na de aanranding en het steken is T. naar huis gereden om benzine te halen, waarmee hij het lichaam van het slachtoffer heeft overgoten. Hij heeft het lichaam van de vrouw in brand gestoken om sporen te verhullen. Het is niet vastgesteld of het slachtoffer nog leefde toen T. haar in brand stak.
De advocaten van T. hadden voor een lagere gevangenisstraf gepleit, zodat de tbs-behandeling eerder kan beginnen. Maar daarvoor zijn de feiten te ernstig, oordeelt het gerechtshof. Het misdrijf heeft buitengewoon veel leed teweeggebracht, waar volgens het hof alleen een lange gevangenisstraf bij past om te komen tot vergelding. Het hof stond ook stil bij de maatschappelijke onrust en de machteloosheid die mensen voelen „tegen dit type van onverhoeds geweld”.
Het hof rekent het de verdachte aan dat hij niet volledig openheid van zaken heeft gegeven. Dat werkt strafverzwarend. „Dat blijft voor nabestaanden een kwelling. Zij weten nog steeds niet wat er zich in de laatste momenten van het leven van het slachtoffer precies heeft afgespeeld.”
De rechtbank veroordeelde T. vorig jaar eveneens tot achttien jaar cel en tbs met dwangverpleging. Dezelfde straf had het Openbaar Ministerie in hoger beroep geëist. T. was niet bij de uitspraak aanwezig.