SP-Kamerlid Peter Kwint ziet bovendien dat de problemen „eerder groter dan kleiner” zijn geworden. Naast de problemen van toen, heeft de gehandicaptenzorg volgens hem nu ook te maken met instellingen die dreigen failliet te gaan. Dat zou „ondenkbaar” zijn in de tijd dat Kwint nog in de gehandicaptenzorg werkte, zo’n twintig jaar geleden. Ook kaart hij het huidige probleem aan van „honderden miljoenen die verdwijnen in zakken van uitzendbureaus”, om zo de personeelstekorten op te vangen met zzp’ers.

Tijdens het debat bracht Lucille Werner (CDA) in dat de conclusie van een rapport van het Sociaal Cultureel Planbureau van twintig jaar geleden dezelfde is als die in het meest recent verschenen rapport, namelijk dat mensen met een handicap minder deelnemen aan het publieke leven. Zij zei dit zelf als ervaringsdeskundige ook te voelen, en deed daarom in haar laatste debat over dit thema een dringende oproep aan het kabinet om met concrete stappen te zorgen dat mensen met een beperking volwaardig mee kunnen draaien in de samenleving.

VVD-Kamerlid Harry Bevers ging in zijn betoog zelfs dertig jaar terug naar de tijd dat hij werkte als maatschappelijk werker, en vertelde dat toentertijd werd ingezet om meer oog te hebben voor de potentie van mensen met een licht verstandelijke beperking, deze groep telt nu ruim twee miljoen mensen. Dat hij „veel van toen” terugziet „in de plannen van nu”, maakt dat aan hem „een zeker ongemak knaagt”.

In het debat werden verschillende ideeën geopperd om het leven van gehandicapten beter te maken. Van spraakcomputers en het schrappen van ingewikkelde regelingen, tot het inzetten van gespecialiseerde vertrouwenspersonen en een slot op het inhuren van zzp’ers. Volgens Kees van der Staaij (SGP) is vooral beleid nodig dat niet alleen uit is op vooruitgang boeken, maar ook focust op vooruitgang vasthouden. Hij ziet namelijk in de debatten over dit thema dat „drempels die eerder verdwenen waren, gewoon in de loop van de tijd weer terugkomen”.