Bereidheid Oekraïne blijvend te steunen vermindert
„De ene mens is een wolf voor de andere.” Dat zei ruim 2000 jaar geleden een Romein. Bijval achtervolgde hem. Later schreven de opstellers van de Heidelbergse Catechismus (1563) dat een mens „van nature geneigd is God en zijn naaste te haten”.
Augustinus (354-430), de befaamde theoloog uit de Vroege Kerk, bad ook na zijn bekering nog steeds om verlost te worden van zijn verdorven mens. De Schotse reformator John Knox (ca. 1514-1572) had eveneens het nodige te stellen met het verderf in eigen hart. Zo ook priester-dichter Guido Gezelle (1830-1899). Kohlbrugge sprak van onheilige heiligen. Luther van gerechtvaardigde zondaren.
Nog voor de 21e eeuw aanlichtte, rekenden velen af met dit „deprimerende” mensbeeld. De theologen gingen voorop. Na twee gruwelijke wereldoorlogen en tientallen gewapende conflicten met legio doden, was het tijd voor een positieve mensbenadering. „De meeste mensen deugen.” Uit niet-confessionele hoek klonk eerder al ander geluid. De Weense psychiater Sigmund Freud (1856-1939), vader van de psychoanalyse, voor wie godsdienst een neurotische afwijking is, voerde het begrip ”thanatos” in, de destructieve doodsdrift, tegenpool van conflictoplossing. Daarmee zijn we in het hier en nu.
Het aantal conflicten dat men met wapens denkt te beëindigen, neemt toe. Doden, gewonden, martelingen, verdwijningen, schendingen van mensenrechten zijn aan de orde van de dag. Niet eerder waren zo veel mensen op drift. Afgelopen week kwamen daar duizenden Armeniërs bij die met spoed Nagorno-Karabach verlieten, nadat Azerbeidzjan de enclave met geweld voor zich opeiste. Het spant op dit moment aan de grenzen van Kosovo. En wat is China van plan? Nu alle aandacht uitgaat naar de Russische oorlog in Oekraïne, grijpen andere aasgieren hun kansen. Daarbij zijn Europa en Amerika oorlogsmoe geworden.
De bereidheid Oekraïne blijvend te steunen vermindert. Het uitventen daarvan speelt Moskou in de kaart. Ondertussen zoekt Rusland naarstig bondgenoten te maken door armlastige landen te paaien met gratis graan en andere liefdadigheden. Er schuift en beweegt van alles, op nationaal en internationaal terrein. In de kranten valt regelmatig het woord Apocalyps. Doodsdrift vervult de aarde. Haat, wrok, wrevel. In eigen land zijn steekincidenten aan de orde van de dag. Mensen worden om niets vermoord. Zo kan het niet doorgaan. De Apocalyps profeteert het wereldeinde. Het is het hoopvolle troostboek voor de Kerk. Er zijn maar twee wegen, naar Christus toe, of van Hem af.
