Drs. Den Hartog zegt in haar schrijven dat ze van harte de Joodse staat Israël steunt en dat Israël ook het recht en de verantwoordelijkheid heeft om zijn burgers te beschermen tegen „de bruutste en meeste cynische terreur.” Maar dat is volgens haar maar de ene kant van het verhaal. Zij betwijfelt of Israël door zijn acties de Palestijnse zelfmoordacties kan wegnemen, zolang de wens bij de Palestijnen daartoe aanwezig is.

Volk, land en thora zijn volgens Den Hartog nauw met elkaar verbonden, maar de thora erkent niet alleen het land, maar ook de heiligheid van ieder mensenleven. „We zien beelden van Jenin en Ramallah, Nablus en Bethlehem. Gaat het recht op het land boven de heiligheid van al Gods schepselen?” Als christelijke kerken zijn de SoW-kerken verbonden met beide partijen in het conflict, Joden én Palestijnen, schrijft Den Hartog. „Daarom moeten wij tegenover u, na alles wat we hiervóór zeiden, ook de immense gevoelens van verlies en pijn in de Palestijnse gemeenschap tot uitdrukking brengen.”

Ondanks de explosieve politieke situatie in Israël is het verjaardagsfeest van Israël gewoon doorgegaan. „Net als ieder ander land hebben wij het recht om de verjaardag van ons land te vieren. Dat recht laten we ons niet ontnemen”, aldus de woordvoerder van de ambassadeur. Het feestje afblazen was volgens hem geen optie. Verschillende uitgenodigde parlementariërs lieten de receptie van Margalit voor wat het was. Margalits woordvoerder werd er niet warm of koud van. „Al onze vrienden zijn er.” Hij miste geen belangrijke gasten.

Den Hartog bevestigt dat haar actie veel reacties binnen de kerken heeft opgeleverd, „ondersteunende en vooral kritische”. Zij noemt haar wegblijven geen boycot, maar een „teken van rouw.” Ondanks haar afwezigheid zijn er wel drie predikanten uit de SoW-kerken geweest, te weten de SoW-predikant C. G. Kant (Tzum, mede namens het Confessioneel Gereformeerd Beraad), de gereformeerde ds. A. J. J. van Vliet (Augustinusga) en de hervormde ds. H. Poot (Oldemarkt).

Ds. Kant zegt desgevraagd het te betreuren dat de SoW-kerken verstek lieten gaan. Toen hij het bericht las van de open brief besloten de drie predikanten juist in deze moeilijke tijd voor Israël een teken van solidariteit te tonen. Ds. Kant: „Er komen van alle kanten nu verwijten naar Israël. Al zou je verschillend denken over de stijl van de acties tegen de Palestijnen, de verbondenheid met Israël gaat toch boven alles uit. We zien onze aanwezigheid als een symbolisch gebaar naar Israël. Onze aanwezigheid is ook zeer gewaardeerd door de ambassadeur. We werden zelfs voorgesteld aan het opperrabbinaat in Nederland.”

Ds. Kant benadrukt dat er in Den Haag niet echt feest is gevierd. „Het was de viering van de onafhankelijkheid van een volk dat zoveel eeuwen heeft rondgezworven. Wie zijn wij dan dat we dan zouden wegblijven?”

Ds. Van Vliet stelt in een persbericht dat een reactie van de zijde van de hoofdbesturen van de drie SoW-kerken „dringend gewenst” en „zelfs noodzakelijk” is. „Immers, door te zwijgen, kan het niet anders dan dat de indruk ontstaat dat deze besturen (stilzwijgend?) achter de handelwijze van deze officiële SoW-organen staan. En dat zou een zeer ingrijpende en onheilspellende koerswijziging betekenen van de grootste protestantse kerken in ons land tegenover het volk en het land Israël.”

De organisatie ”Christenen voor Israël” bracht dinsdag een solidariteitsbezoek aan de ambassadeur. De ambassadeur was over de officiële afwezigheid van de SoW-kerken volgens Koelewijn „zeer ontdaan.”