„Er is gesproken ja. Wat ik de gemeenten heb geadviseerd? Daar ga ik niets over zeggen. Ik heb verschoningsrecht en ga niet vertellen wat ik tegen mijn cliënten heb gezegd”, zei advocaat Edward Brans, nadat de vier gemeenten op het stadhuis van Dordrecht een reactie hadden gegeven op het tussenvonnis van de rechtbank Rotterdam. Die bepaalde dat Chemours (en voorloper DuPont) aansprakelijk is voor de schade die in ieder geval tussen 1984 en 1998 door PFAS-uitstoot is ontstaan in de vier gemeenten. Volgens de rechter wist het bedrijf dat de grote hoeveelheid stoffen die het uitstootte schadelijk waren, maar verzuimde het die informatie te delen.

Chemours zou enkele maanden geleden hebben aangeboden om enkele miljoenen euro’s te betalen, op voorwaarde dat de gemeenten geen verdere procedures starten en ook geen claims meer indienen voor toekomstige schade. Dit voorstel kwam op tafel tijdens een besloten raadsvergadering in Dordrecht en moest geheim blijven, maar werd gelekt naar tv-programma Zembla. Burgemeester Wouter Kolff van Dordrecht deed daarop aangifte van schending van de geheimhoudingsplicht. De dader, PvdA-commissielid Ruben Schilt uit Dordrecht, meldde zich al snel daarna bij Wolff. Hij is uit zijn functie gezet. Het Openbaar Ministerie heeft de aangifte nog altijd in onderzoek.

Chemours en de vier gemeenten willen niets zeggen over het schikkingsvoorstel. Volgens advocaat Brans is het in een dergelijke civiele procedure „standaard” dat wordt gesproken over een financiële schikking. „In vrijwel al dit soort rechtszaken zegt de rechter: is het zinvol om de partijen de gang op te sturen? Kan ik met een voorlopig oordeel helpen op weg naar een schikking? Rechters zijn daarop getraind. Dat partijen met elkaar in overleg treden, hoort er gewoon bij.”

De zaak tussen de vier gemeenten en Chemours gaat de komende maanden door en richt zich dan met name op de periode tussen 1998 en 2012.