Werkgevers en de onderwijsbonden hebben dat na intensieve onderhandelingen met elkaar afgesproken, lieten CNV Onderwijs en de Algemene Onderwijsbond (AOb) dinsdag weten. Door het cao-akkoord is een eerder aangekondigde onderwijsstaking van de baan. Nu de onderhandelaars een akkoord hebben bereikt, mogen de achterbannen van de vakbonden zich nog uitspreken over het resultaat.

De bonden hadden 12 procent loonsverhoging geëist om de hoge inflatie van het afgelopen jaar te compenseren. Ze krijgen dus iets minder dan waarop was ingezet, maar wel met terugwerkende kracht: de verhoging gaat in per 1 juli van dit jaar. De reiskostenvergoeding gaat van 12 naar 17 cent per kilometer en in november krijgt het onderwijspersoneel een eenmalige uitkering. De hoogte daarvan varieert van 1000 euro bruto voor medewerkers in de lagere loonschalen tot 350 euro voor mensen in de hoogste schalen.

Bekostigen

AOb-bestuurder Thijs Roovers noemt het „een prima akkoord”. Hij denkt dat „de stakingsdreiging heeft geholpen”.

Voor de zomervakantie hadden de gezamenlijke onderwijsbonden nog laten weten dat ze op 5 oktober het werk zouden neerleggen om hun eisen kracht bij te zetten. Dat vinden ze nu niet meer nodig.

CNV Onderwijs is ook blij met de uitkomsten van de onderhandelingen: „We denken dat er nu een goede loonsverhoging ligt, die ook past bij wat er voor de andere onderwijssectoren dit jaar is afgesproken. De lagere schalen hebben daarbij nog wat extra’s in de vorm van een hogere eenmalige uitkering.”

De koepels van basisscholen (PO-Raad) en middelbare scholen (VO-raad) zijn blij met de „mooie loonsverhoging” voor de onderwijsmedewerkers.

Vakbonden onderhandelen over de cao’s voor het onderwijs met de PO-Raad en de VO-raad, die de sectoren vertegenwoordigen. Wat dit soort onderhandelingen complex maakt, is dat scholen voor hun financiering grotendeels afhankelijk zijn van de overheid. De sectororganisaties waren het grotendeels wel eens met de bonden en hebben op hun beurt de overheid om meer geld gevraagd. De vraag is of ze krijgen wat ze willen, of dat ze de loonsverhoging op een ander manier moeten bekostigen.

Een ander belangrijk punt voor de onderhandelaars was aandacht voor onderwijsondersteuners die vanwege het lerarentekort noodgedwongen zelfstandig voor de klas staan. Daar is de AOb in principe op tegen, maar als het toch gebeurt, vindt de bond dat de ondersteuners „loon naar werken” dienen te krijgen. Daar wordt nu een eerste stap in gezet met de afspraak dat er beleid zal komen voor deze groep.