„Zendt Gij Uw Geest uit, zo worden zij geschapen, en Gij vernieuwt het gelaat des aardrijks.”

Mozes zegt, dat die ongevormde klomp, door de verborgen kracht van de Geest een tijd lang is blijven bestaan. Er zijn daarvan twee betekenissen: óf de Geest Gods bewoog Zich en was werkzaam op de wateren, namelijk om de levenskracht uit te breiden, óf de Geest zweefde daarop tot ondersteuning. Omdat het tot de hoofdzaak weinig toe of afdoet, welke mening men kiest, staat het oordeel ons vrij.

Overigens, indien deze verwarde hoop, de verborgen inblazing van God nodig had, om niet spoedig ineen te storten, hoe zou deze zo schone en zuiver ingedeelde, geordende wereld van zichzelf bestaan, zo zij niet van elders haar kracht ontleende? Daarom behoort dit woord vervuld te worden: „Zend Gij Uw Geest uit en zij worden geschapen, en Gij vernieuwt het gelaat des aardrijks.” Anderzijds: „Wanneer de Heere Zijn Geest wegneemt, vergaat alles tot stof, waaruit het ontstaan is, en verdwijnt” (Psalm 104:29vv).

Eerst voert Mozes God sprekende in, alsof Hij die klomp van hemel en aarde had geschapen zonder het Woord. Toch getuigt Johannes, dat niets van alles wat gemaakt is, zonder hetzelve gemaakt is (Johannes 1:5). Toch is het zeker, dat de wereld door dezelfde kracht van het Woord, waarmee zij voltooid is, ook is ontstaan. Maar God laat Zijn Woord alleen in de Schepping van het licht horen, omdat in de onderscheiding daarvan Zijn wijsheid begon zichtbaar te worden.

Johannes Calvijn,
reformator te Genève

(”Voorwoord op Genesis”, 1563)