Zijn politieke tegenstanders lachen er smalend om. Trump slaat er een slaatje uit. Inmiddels heeft hij 7,1 miljoen dollar aan inkomsten gegenereerd met dit plaatje.

Slechts een enkele commentator noemde afgelopen zaterdag de gang van zaken „schrijnend” of „onthutsend”. Terwijl dat zeer gerechtvaardigd zou zijn. Immers, een voormalig leider van de grootste democratie in de wereld wordt met die foto weggezet als een boef. Daarmee zijn de VS feitelijk gezonken tot het niveau van veel corrupte regimes.

Dat dit aan weerszijden van de politieke scheidslijn nauwelijks wordt beseft, is ernstig. Dat tekent de scherpe verdeeldheid in de VS. Er zijn historici die deze polarisatie „ernstiger” vinden dan het debat over de slavernij in de 19e eeuw. „Daarbij ging het om hoge idealen van menselijke waardigheid, nu gaat het om plat eigenbelang”, zegt historicus John Fea. Hij mist zowel in het Republikeinse als in het Democratische kamp „elk respect voor de ander”.

Er is alle reden voor om beide kanten van het Amerikaanse politieke speelveld verantwoordelijk te stellen voor de polarisatie. In de media wordt vooral naar het kamp van Donald Trump gekeken. En het is zeker waar dat hij niet anders doet dan de tegenstellingen aanwakkeren. Op geen enkel moment steekt hij de hand naar de politieke overkant uit.

Maar te gemakkelijk wordt dan vergeten dat de Democraten ook hun aandeel hebben. Om een voorbeeld te noemen: Trump roept al maandenlang zonder bewijs dat de verkiezingen van 2020 zijn gestolen. Maar, hij was niet de eerste die een verkiezingsuitslag op deze manier ter discussie stelde. Hillary Clinton ging hem voor. Zij was het die in 2016 riep dat de uitslag was geroofd. Hoewel er eerder een uitslag niet onomstreden was, diskwalificeerde Clinton als eerste een uitslag op deze manier en ondergroef ze daarmee het vertrouwen in het democratisch proces.

Ook president Biden schuwt niet om de polarisatie aan te wakkeren. Juist door Trump steeds weer weg te zetten als een politieke charlatan, stookt hij het vuur op. Dat doet Biden ook door publiek de uitspraken van het hooggerechtshof ter discussie te stellen. Neem de abortusuitspraak van de opperrechters van vorig jaar. Door steeds weer allerlei sluipwegen te zoeken om die uitspraak te neutraliseren, versterkt hij de polarisatie.

Nog een derde voorbeeld is de ogenschijnlijk neutrale manier waarop Biden zich opstelt bij de behandeling van de zaak van zijn zoon Hunter. Terwijl het iedereen duidelijk is dat daar meer aan de hand is dan een loos gerucht.

Trump speelt met vuur en Biden doet dat ook. Dat is een grote zorg omdat –naar het zich laat aanzien– een van beide vuurtjesstokers opnieuw president van Amerika wordt.