„Behoed uw hart boven al wat te bewaren is, want daaruit zijn de uitgangen des levens.”

Wanneer u zondigt, zult u een overtuiging hebben dat u wel een ergerend oog en hand hebt. Als u geen ondervinding hebt, dat uw verdorvenheden u kwaad doen, Gods kinderen zien het echter en gevoelen het wel dat zij erdoor verachteren. Nu u zo dikwijls ervan wordt overtuigd, heb dan niet al te goede gedachten van uw verdorvenheden, geef er niet te veel aan toe. Wacht u, al houden zij zich een tijdlang stil, om te denken dat u ze kwijt bent. Zij zijn als een verrader: als zij weten dat er naar hen gezocht wordt, dan houden zij zich een tijdlang stil. Of zoals een dief: als hij hoort, dat bekend is dat er een dief is, dan houdt hij zich stil. Maar zodra er weer een gelegenheid is, komt hij voor de dag. Als u naar uw verdorvenheden gaat onderzoeken, dan houden zij zich stil, maar komt u in gelegenheid tot zondigen, dan komen zij voor de dag. Het is te zeggen: pas op, waak, behoed uw hart boven al wat te bewaren is (Spreuken 4:23). Zie dan, hoe gij voorzichtig wandelt, niet als onwijzen, maar als wijzen (Efeze 5:15). Geen vijand is meer te vrezen, dan die het minst gevreesd wordt. Hier hebt u dan de gelegenheden, zoals de Zaligmaker deze tekst predikte, met de voorstellingen uit deze gelijkenis.

Bernardus Smijtegelt,
predikant te Middelburg

(”Een Woord op zijn tijd, 1744”)