„Die de rechte weg verlaten hebbende, zijn verdwaald en volgen de weg van Balaäm…”
Als iemand aan de ene of de andere zonde vast zit, dan zal zij heel uw hart en zinnen bezetten. U slaapt ermee, u waakt ermee. Waar u ook bent, u bent ermee bezet.

Zo’n boezemzonde hadden de mannen van Athene: altijd waren zij met nieuwsgierigheid bezet. Hun hart en mond was ermee vervuld, om anders niet dan van wat nieuws te spreken en te horen. Daar besteedden zij al hun tijd aan (Handelingen 17:21).

Zo is het met de boezemzonden: waar u bent (slaapt of waakt), uw hart is er zo mee bezet. Zoals het hart van Amnon met begeerte tot onreinheid met zijn zuster Thamar (2 Samuël 13) was bezet. Zo was het ook met Naboths wijngaard: Achabs hart was ermee bezet, nacht en dag.

Als men aan een verdorvenheid vast zit, verachtert alles wat wij doen. Ons bidden verachtert, onze geloofsoefening verachtert, ons stichtelijk en geestelijk spreken verachtert, onze voortgang in het geestelijk leven verachtert, ons uitkomen voor de Heere verachtert. Zo ook Bileam, hij wilde God gehoorzamen, maar hij had het goud lief: daar stuitte hij in zijn gehoorzaamheid, hij kreeg het loon der ongerechtigheid lief (2 Petrus 2:15). Démas zou wel bij de Heere gebleven zijn, om het met Hem te houden, maar hij had een ergerend oog, en wat was dat? Hij kreeg de tegenwoordige wereld lief (2 Timotheüs 4:10).

Bernardus Smijtegelt,
predikant te Middelburg

(”Een Woord op zijn tijd, 1744”)