De vrouw ontkende al die tijd. Het Openbaar Ministerie sprak van een „ultiem tragische zaak” en eiste twaalf jaar cel en tbs met dwangverpleging vanwege moord. De rechtbank achtte niet bewezen dat ze haar zoon echt dood wilde hebben en ging daar dus niet in mee. Tbs zou niet nodig zijn, omdat er een lage kans is op herhaling. Wel komt ze na haar detentie onder toezicht te staan.

Het kind overleed in februari 2020 aan een cocktail van verschillende pijnstillers, een slaapmiddel en een antidepressivum. Al die stoffen waren niet voorgeschreven bij de jongen. De rechtbank is ervan overtuigd dat de middelen zijn toegediend door de moeder. Die ontkende dat en dacht dat de jongen zelf de pillen had ingenomen. Ze had ze in huis, omdat ze de middelen zelf gebruikte.

Met een camerasysteem in de slaapkamer van het kind is het toedienen van de medicijnen gefilmd. M. zei eerder echter dat ze niets meer toediende dan paracetamol. De vrouw lijdt volgens gedragsdeskundigen mogelijk aan het syndroom van Münchhausen by proxy, een ziekte waarbij aandoeningen bij een kind worden geveinsd. Jarenlang zou ze haar zoon ziek hebben gemaakt, terwijl hij volgens de rechtbank een energiek, blij en zelfstandig jongetje was.

De vrouw was tot het moment van de uitspraak nog op vrije voeten. Huilend nam ze in de rechtbank afscheid van haar familie.