„Bewaar uw voet als gij ten huize Gods ingaat, en zijt liever nabij om te horen, dan om der zotten slachtoffer te geven; want zij weten niet dat zij kwaad doen.”

Iemand die belijdt in de tempel te aanbidden, behoort zich zeker eerbiedig en aandachtig te gedragen. Iemand die zijn wereldlijke zaken meebrengt als hij belijdt te aanbidden, doet wat blijkbaar het meest beledigend is voor Christus. De woorden die Salomo schreef door de Heilige Geest zijn altijd toepasselijk: „Bewaar uw voet, wanneer gij in het huis Gods gaat” (Prediker 4:17).

Wij zien in deze tekst hoe de mensen de woorden van de godsdienstige waarheid, lang nadat zij gesproken zijn, zich kunnen herinneren, en er dan een bedoeling in kunnen zien die zij in het eerst daarin niet opmerkten. Wij lezen dat onze Heere tot de Joden zei: „Breekt deze tempel af, en in drie dagen zal Ik die weer oprichten.” Johannes zegt ons duidelijk „dat Hij sprak van de tempel van Zijn lichaam”, dat Hij sprak van Zijn eigen opstanding. Toch werd de bedoeling van deze woorden door de discipelen van onze Heere niet verstaan toen zij werden uitgesproken. Het was net voordat Hij „uit de doden was opgestaan”, drie jaren na de gebeurtenissen hier beschreven, dat de volle betekenis van het woord in hun harten drong. Gedurende drie jaren was het een duister en nutteloos woord voor hen. Drie jaren lag het slapende in hun zielen, als een zaad in een graf, en bracht geen vrucht. Maar aan het einde van die tijd ging de duisternis voorbij.

J.C. Ryle, bisschop te Liverpool

(”Uitleggende gedachten over Johannes”, 1874)