In het klaslokaal van Verhoeff op de protestants-christelijke Johannes Calvijnschool in Gouda staan de stoeltjes van de kleuters op de tafels. Aan de muren hangen nog enkele knutselwerkjes. De meeste zijn vanwege de vakantie inmiddels meegenomen naar huis. Ook hangt er een alfabet met tekeningen van Winnie de Pooh aan de muur. „Ik heb altijd plaatjes en schilderijtjes van Winnie de Pooh in de klas. Ik heb geen idee hoe ik ermee ben begonnen. Hij is gewoon guitig. Ook de logeerbeer die kinderen mee naar huis krijgen, is een Winnie de Pooh.”

De school, pal naast de Driestar, was jarenlang de werkplek van Verhoeff. „Ik wilde iets met kinderen of met dieren doen”, vertelt ze. „De kinderen hebben gewonnen. Ik volgde in Rotterdam de opleiding tot kleuterleidster en daarna nog een cursus voor hoofdleidster.” Banen waren in 1978 dun bezaaid. Verhoeff stuurde door het hele land sollicitatiebrieven. „Uiteindelijk kon ik in Urk, Katwijk en Gouda terecht. Die laatste heb ik gekozen, omdat Gouda het dichtst bij mijn woonplaats Nieuw-Lekkerland lag.” Bovendien werkte haar vriend in Rotterdam in het onderwijs. Ze trouwde eind 1978 met hem. Vele jaren later zouden ze enige tijd collega’s worden op de school in Gouda.

De eerste jaren werkte Verhoeff als leerkracht en kleuterleidster op kleuterschool Het Paddestoeltje. Dat was gevestigd in het pand van de Johannes Calvijnschool. Toen het kleuter- en basisonderwijs werden samengevoegd, was Verhoeff enige tijd adjunct-directeur. „Maar dat beviel me niet.”

Behalve enkele invallessen aan andere groepen, stond Verhoeff altijd voor de kleuterklas. „Die kinderen zeggen wat ze denken. Ze zijn een onbeschreven blad.”

In 45 jaar tijd is er veel veranderd in het kleuter­onderwijs, ziet Verhoeff. Het onderwijs is veel meer op maat, waardoor bijvoorbeeld ook kinderen met autisme de aandacht krijgen die ze nodig hebben. „Een etiketje als autisme heeft ook voordelen. Je krijgt meer handvatten om met kinderen om te kunnen gaan.”

Tegelijk zijn de eisen voor kleuters tegenwoordig veel hoger dan vroeger. „Ze moeten nu al letters leren. Vroeger kwamen sommige kinderen pas in groep 3 op school. Nu kan dat niet meer.” Verhoeff zegt door de loop der jaren heen met de veranderingen te zijn meegegroeid. „Vroeger ging het er in de kleuterklas meer ontspannen aan toe. Maar de huidige situatie is ook goed. Alleen moeten we wel veel meer registreren.”

Volgens de afscheidnemende leerkracht kunnen kinderen nog wel voldoende zichzelf zijn. „Ze mogen veel spelen. Buiten en in de klas.”

Een van de mooiste kanten van haar werk vond Verhoeff het vertellen van Bijbelverhalen. „Kleuters zijn heel ontvankelijk. Ze vertrouwen op de liefde van God en ze geloven dat Hij bij je is en voor je zorgt. Maar ze begrijpen ook dat ze naar Hem moeten luisteren en moeten doen wat Hij zegt. Ze zijn verbaasd als ze horen dat er mensen zijn die niet in de Heere Jezus geloven.”

Verhoeff pakt er een dikke map bij. In de map zitten liederen die ze aan de kinderen leert. Spontaan zet ze in: „Dank U voor de wond’ren die gebeuren.” „Ik leer de kinderen het liefst christelijke liederen aan.”

Wat Verhoeff na haar afscheid gaat doen, staat nog niet vast. „We verhuizen binnenkort van Stolwijk naar Nieuw-Lekkerland. Daar wonen mijn ouders. Ik kan hen dan vaker bezoeken. Waarschijnlijk doe ik nog wat invalwerk bij scholen, maar niet meer op vaste dagen.”