De strikte bescherming van de wolf schrijft voor dat het dier niet verstoord, verjaagd of beschoten mag worden. Ook het leefgebied dat een wolf uitkiest om zich te vestigen is beschermd om het dier rust te gunnen. Die strenge regels zorgen ervoor dat er op dit moment niets ondernomen mag worden tegen een wolf, hoewel Friesland, Drenthe en Overijssel in het voorjaar nog aan natuurminister Christianne van der Wal vroegen om het beschermingsniveau te verlagen.

Van der Wal wacht op een advies dat ze heeft gevraagd aan de Raad voor Dierenaangelegenheden en op het resultaat van gesprekken die vanuit het ministerie worden gevoerd met alle partijen die bij de wolf betrokken zijn. „Tot die tijd houd ik me aan bestaand beleid en wetgeving”, heeft zij de provincies laten weten. Ondertussen wordt wel samen met onder meer Duitsland, België en Denemarken gekeken naar de mogelijkheid van een internationaal wolvenbeleidsplan. Jonge wolven gaan op zoek naar een eigen territorium en zwerven daarbij vaak door verschillende landen.

Een woordvoerder van de Europese Commissie, het dagelijks bestuur van de EU, wijst erop dat de nationale autoriteiten verantwoordelijk zijn voor het uitvoeren van de Europese Habitatrichtlijn, onder toezicht van de nationale rechtbanken. Brussel onderneemt dus zelf vooralsnog geen actie. In 2020 heeft het Europees Hof van Justitie naar aanleiding van een zaak in Roemenië bepaald dat beschermde diersoorten als de wolf ook in of aan de rand van een door de mens bewoond gebied onder de bescherming van de EU-Habitatrichtlijn vallen.

Er zijn wel uitzonderingen mogelijk op de zeer strenge bescherming. Maar dat kan alleen onder zeer strikte voorwaarden en alleen als alle andere maatregelen zijn genomen, aldus de commissie. Zo mag Finland een aantal wolven doodschieten om de rendieren te beschermen. Landen mogen geld uit de Europese landbouwpot gebruiken om veehouders te helpen met wolfwerende maatregelen.