Collectieve angst om niet inclusief bevonden te worden
„De slag bij Hastings, wanneer was die”, vroeg miss Thompson aan Rose. „Miauw”, zei het meisje. De lerares dacht Rose niet goed verstaan te hebben en herhaalde de vraag. Opnieuw klonk er gemiauw.
Achter in het leslokaal begon een paard parmantig te hinniken. Een koe loeide, een kikker kwaakte. Het gebeurt volgens de Britse krant Daily Mail tegenwoordig op Engelse scholen. Een groeiend aantal kinderen identificeert zichzelf met een kat, paard of ander dier.
Op zich niet direct een nieuw fenomeen. Koning David verlangde een duif te zijn en vergeleek zichzelf al eens met een hond, evenals Mefiboseth. Asaf noemde zichzelf een beest.
Dieren met menselijke eigenschappen verschijnen veelvuldig in de literatuur. Ze spelen een hoofdrol in poëzie, fabels, sprookjes en verhalenbundels. Misschien wel het meest in kinderboeken. In het jongste RD-magazine werd zaterdag nog een boek aanbevolen „van de vader van Kikker, raaf en varkentje”.
Het Britse gebeuren is overigens niet onschuldig. Te meer daar het plaatsvindt op middelbare scholen en het pubers en jongvolwassenen zijn die zich verkleden en met dieren identificeren. Een jongen die als hond aangelijnd door school huppelt, een meisje in kattenkostuum dat miauwt en spint en kopjes geeft en zich laat aaien. Het is meer dan infantiel. Is het een weigering om volwassen te worden? Het zijn gevallen voor de psychikater, om in stijl te blijven.
Volgens de Daily Mail dringt de Britse regering er bij scholen op aan deze nieuwe Engelse ziekte de kop in te drukken. Terecht. Een leerlinge die de draak stak met een medeklasgenoot die zich met een kater identificeerde, werd vinnig door de school tot de orde geroepen.
Er is een obsessie met het veranderen van identiteiten, om iets anders te zijn dan je in werkelijkheid bent. Het lijkt het veiligste om mee te gaan in de grote leugen. Inclusief denken heet dat. Ieder mag zijn die hij wil of denkt te zijn. Er heerst een collectieve angst om niet aardig en inclusief bevonden te worden, om beschuldigd te worden van discriminatie en transfobie.
Maar waarom zijn zo veel jongeren in verwarring over hun gender en seksualiteit? Onderschat vooral niet de invloed van sociale media op deze gekte! De digitale wereld speelt hierin een belangrijke rol. Deze enge Engelse ziekte is zeer besmettelijk. Afgezien van het feit dat dierlijke interacties niet bevorderlijk zijn voor de kwaliteit van het onderwijs, speelt hier iets anders dan kattenkwaad. Er is sprake van een duistere, duivelse ideologie.