Zo stijgt de kans op overstromingen, aardverschuivingen en bodemerosie in het hooggebergte. Dat is niet alleen een toekomstig risico. „We zien het nu al”, zegt hoofdauteur van de studie Mohammed Ombadi. Hij en zijn collega’s van het Lawrence Berkeley National Laboratory analyseerden gegevens uit diverse berggebieden op het noordelijk halfrond van 1950 tot 2019. Ze zagen een duidelijke verschuiving: het sneeuwt steeds minder en het regent steeds meer en heviger.

Dat heeft gevolgen, want sneeuw blijft als het vriest liggen, terwijl water direct wegstroomt. „Een kwart van de wereldbevolking woont in berggebieden, of stroomafwaarts daaronder”, legt Ombadi uit in een verklaring. „Zij worden hier direct door geraakt.”

De afname van sneeuw en toename van regenval levert volgens de onderzoekers de grootste risico’s op in gebieden als de Himalaya en diverse Noord-Amerikaanse gebergten, waaronder de Sierra Nevada. In de Alpen en de Rocky Mountains zijn de omstandigheden vermoedelijk wat gunstiger.

De onderzoekers hopen dat andere klimaatwetenschappers het onderscheid tussen regen en sneeuw ook duidelijker gaan maken. Die gegevens kunnen ook worden gebruikt bij bijvoorbeeld de aanleg van infrastructuur in berggebieden, zodat die beter bestand zijn tegen hevige regenbuien.

De wereld is in de afgelopen anderhalve eeuw gemiddeld al zo’n 1,2 graden warmer geworden. Dat komt volgens de klimaatwetenschap vooral doordat de CO2-concentratie in de atmosfeer sindsdien met de helft is toegenomen. Dit broeikasgas, dat warmte vasthoudt, komt onder meer vrij bij de verbranding van fossiele brandstoffen als steenkool, olie en aardgas.