Rutte erkende volmondig dat beide maatregelen ingrijpend waren en vooral de scholensluiting „verschrikkelijk”. Het was echter noodzakelijk, benadrukte de premier meerdere keren. Volgens de oppositie had het kabinet langer naar alternatieven moeten kijken, zoals de invoering van een thuiswerkplicht.

Een thuiswerkplicht was politiek onhaalbaar, zei Rutte, en bovendien zou zo’n plicht in dit „in de kern anarchistische land” niet werken.

De avondklok is ingevoerd omdat „we geen andere maatregelen hadden”, zei Rutte. „De scholen waren ook al dicht en er was eigenlijk niets anders meer wat we konden doen. We stonden met elkaar als land met de rug tegen de muur.” De coronabesmettingen bleven oplopen, de ic’s zaten vol en de zorg piepte en kraakte, somde de premier op. Het land stevende volgens hem af op een onbeheersbare situatie. „De effecten waren heftig, maar op dat moment was er geen alternatief.”

„Ik sta nog steeds achter de invoering van de avondklok”, zei Rutte. De maatregel was „noodzakelijk en proportioneel” en dat vindt hij nog steeds. De Kamer vindt de stelligheid van Rutte onbegrijpelijk, omdat het effect van de avondklok nooit is onderzocht. Een getergde premier wist de oppositie niet te overtuigen.

Het sluiten van scholen is volgens Rutte zo lang mogelijk uitgesteld. Uiteindelijk heeft het kabinet daar toch toe besloten, „omdat de zaak volledig dreigde te overstromen”. Rutte benadrukte dat dit „het laatste is wat je wilt, maar je kunt het niet uitsluiten.” Ook niet bij komende pandemieën.

De oppositie vindt het kwalijk dat Rutte niet wil leren van de effecten van de genomen ingrijpende maatregelen en ook weigert besluiten achteraf te betreuren.