Almere had al driemaal uitstel gekregen voor het maken en vaststellen van een plan. Eerder werd een conceptplan opgesteld, maar de gemeente trok dat terug omdat het eerst draagvlak wilde krijgen in de gemeenteraad en bij woningcorporaties. De provincie stelde daarop een ultimatum. Almere moest uiterlijk op 2 juni met een plan komen, anders zou de provincie zelf op kosten van de gemeente woningen regelen voor honderden statushouders.

Almere heeft 250 woningen nodig om te voldoen aan de verplichtingen voor dit jaar. In eerste instantie kijkt de gemeente dan naar vrijkomende huurwoningen. Almere wil ook op korte termijn bestaande woningen en vastgoed kopen om daar statushouders in te kunnen onderbrengen. Het plan is om daarnaast 1000 flexwoningen te bouwen, maar dat gaat zo’n vier jaar duren. De gemeente kiest ervoor om de asielzoekers met een verblijfsvergunning niet bij elkaar te zetten, maar ze zoveel mogelijk te spreiden over de stad om integratie te bevorderen. De Jonge benadrukt dat ze statushouders bij de toewijzing van woningen niet de voorkeur wil geven boven andere urgente woningzoekers.

„Wij vinden het niet eerlijk dat één groep, die door het Rijk is uitgezonderd, per definitie altijd voorgaat op andere urgenten”, aldus wethouder Froukje de Jonge. „Urgentie is een veelkoppig monster en heeft bijna altijd hartverscheurende redenen. Wij, en vooral de woningcorporaties die feitelijk de passende toewijzing doen, willen de ruimte hebben om te kijken wie het meest urgent is.”

De wethouder was onlangs in een gesprek met de gemeenteraad kritisch op de hele gang van zaken. „Eind mei kregen we plompverloren een verhoging van 30 procent opgelegd wat betreft de taakstelling van statushouders. Er was geen overleg mogelijk, we moeten het doen. We krijgen een probleem voor de voeten geworpen, namelijk een veel te schaars goed en een veel te hoge vraag daarnaar.”

Over de financiële consequenties van het plan moeten volgens Almere nog afspraken worden gemaakt met de woningcorporaties, de provincie en het Rijk.