Zendingscolumn: „Ga terug naar je eigen land!”
Het is een warme dag. We doen nog even gauw een boodschap. Op de parkeerplaats is het, zoals gewoonlijk in Guayaquil in Ecuador, heel druk. Na een poosje wachten komt er een gaatje vrij om de auto te parkeren. Maar als ik gas geef om de parkeerplaats op te rijden, schiet er een andere auto in.
Luid toeterend geef ik mijn ongenoegen te kennen. Met driftige gebaren geef ik aan dat wíj op die parkeerplaats willen parkeren. Maar de chauffeur stapt onverstoorbaar uit en doet haar auto op slot.
Ik stap ook uit de auto en vraag geïrriteerd waarom zij haar auto parkeert op de plaats waar ik op had gewacht. Een heftige discussie ontstaat, want de chauffeur had ook op de parkeerplaats staan wachten, alleen had ik dat niet gezien. Op een gegeven moment roept ze naar mij: „Ga terug naar je eigen land!”
Raak! Dit slaat bij mij in als een bom. Waar ben ik mee bezig? Waarom reageer ik zó heftig? Voor wat? Alleen maar om de auto te parkeren? Beschaamd bied ik de vrouw mijn excuses aan en loop naar de auto om een andere parkeerplaats te zoeken.
Strubbelingen
Dit is zomaar een voorbeeld uit ons dagelijks leven, met mooie, maar ook heftige ervaringen. Inmiddels weten we dat, als wij een erg kort lontje krijgen en heftig reageren op bepaalde situaties, wij toe zijn aan verlof. Leven in een ander land met een andere cultuur is een verrijking. Het verbreedt je blik op de wereld om je heen. Maar het doet ook wat met je.
Het is de warmte. Het zijn de dagelijks terugkerende strubbelingen in het verkeer. Maar het zijn ook de omgang en de communicatie met de mensen om je heen die veel energie kosten. In iedere situatie moet je nadenken wat cultureel is toegestaan. Onbedoeld en onbewust maak je heel gemakkelijk fouten. Je primaire reactie op een situatie geef je vanuit je eigen culturele achtergrond. Maar onze Nederlandse cultuur verschilt van iedere andere cultuur om ons heen.
Daarom kun je eigenlijk niet leven zonder lokale mensen die je corrigeren en wijzen op gemaakte fouten. In Nigeria hadden wij een vriend die ons op vriendelijke, maar eerlijke manier vertelde wat belangrijke gewoonten waren.
Ook in Ecuador hebben we mensen om ons heen die ons adviseren. Hier lijkt de cultuur veel meer op onze Nederlandse cultuur. Maar dat maakt het niet gemakkelijker. Het verschil zit in kleine dingen. Vooral onze directe manier van communiceren wordt niet door iedereen gewaardeerd.
We zijn dankbaar dat we dit werk mogen doen. En we zijn blij dat we binnenkort weer verlof hebben.
Marja Korpel (61) is getrouwd met Dick. Sinds 2009 zijn zij uitgezonden door Zending Gereformeerde Gemeenten (ZGG). Eerst naar Nigeria en sinds 2015 naar Ecuador. Ze wonen in de stad Guayaquil.