„Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven.”

Er wordt hier een aangename bevinding verklaard: „Wij gaan in de rust.” Dit is de ervaring van een geestelijke en hemelse weldaad. De ervaring van Kaleb en Jozua wordt ons voorgesteld als een voorbeeld van die weldaad. Overweeg hier: de gunst die ondervonden wordt door de gelovigen, en dat is rust. Men spreekt van een zoete rust die alle vermoeide arbeiders kennen. Maar van alle rust is zielsrust de zoetste, en daarover gaat het hier. Dit is de rust die die ons voorgehouden wordt in de belofte van het Evangelie.

En vragen wij waar zij wordt gevonden? Zo zeg ik dat zij niet alleen in de hemel is, want de gelovige gaat hier reeds in de rust. Maar zij wordt in Christus gevonden, hetzij op aarde of in de hemel. Dit blijkt uit het ingaan van de zondaar door het geloof in de rust. De apostel stelt het deelhebben van de gelovige in Christus tegenover verlies van een ongelovige van zijn deel in Kanaän. Dit komt overeen met de belofte van het Evangelie, zoals wij die vinden in Mattheüs 11:28: „Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven.”

Wij moeten daarbij ook overwegen wat de bevinding van die weldaad is. De apostel zegt niet: „Wij zullen ingaan, bij de dood”, maar heden, in de tegenwoordige tijd: „Wij gaan in de rust.”

Thomas Boston,
 predikant te Ettrick

(”Derde zevental preken”, 2005)