Werkloze mannen werden in de oorlogsjaren onder meer ingezet voor de ontginning van heide, bosbouw en de aanleg van sloten en kanalen. Aannemers als NHM hielden in opdracht van de overheid toezicht op deze werkzaamheden.

Uit onderzoek blijkt dat het bedrijf zich er niet tegen verzette dat de tewerkgestelden een lager loon kregen dan gebruikelijk, niet of nauwelijks op verlof konden en een kleiner rantsoen kregen. Arcadis erkent dat het is blijven werken aan projecten „waar de segregatie van Joodse Nederlanders werd ingevoerd” en „zich niet verzet heeft tegen de in ernst toenemende racistische maatregelen” in de kampen. „Voor deze zaken past het, ook nu nog in 2023, om excuses te maken voor het handelen van onze voorgangers”, aldus het bedrijf.

Ook betuigt Arcadis spijt dat ze na de oorlog „slechts in beperkte mate rekenschap gaf van haar betrokkenheid bij de Joodse tewerkstelling” en vindt het bedrijf dat ze „weinig compassie toonde met tewerkgestelden en hun nabestaanden”.

Het onderzoek werd gedaan door historicus Lennert Savenije namens de Radboud Universiteit in opdracht van de KNHM foundation, een stichting die voortkwam uit de NHM. Het werd medegefinancierd door Arcadis. De onderzoeker concludeert dat het bedrijf politieke en morele vraagstukken in die periode op een „technische manier” heeft benaderd. Arcadis zegt geraakt te zijn door de uitkomsten van het onderzoek. „Ze geven aanleiding voor verdere reflectie in eigen kring”, concludeert het bedrijf.