Een van de twee zaken gaat over een vrouw die samen met haar dochter vanuit het Zuid-Amerikaanse land naar Nederland is gekomen. De vrouw heeft tegen de regering van president Nicolás Maduro geprotesteerd en zegt dat ze hierom is bedreigd. In de andere zaak weigerde een Venezolaans echtpaar een zogenoemde ‘Carnet de la Patria’ ofwel ‘Vaderlandskaart’ aan te vragen, een soort bon waarmee Venezolanen toegang krijgen tot voedselpakketten, pensioenen, medicijnen en benzine. Na de weigering worden ze naar eigen zeggen gezien als politieke opposanten van de regering van Maduro.

Volgens zowel de moeder en haar dochter als het echtpaar is de algemene veiligheidssituatie in Venezuela zo ernstig dat zij alleen al daarom niet terug kunnen naar hun land. Maar de Afdeling bestuursrechtspraak oordeelt dat er geen sprake is van zoveel willekeurig geweld dat iedereen alleen al door daar te zijn risico loopt om slachtoffer te worden van geweld. In beide zaken heeft de staatssecretaris dan ook terecht een asielaanvraag afgewezen, oordeelt de RvS.

„Hoewel uit openbare bronnen blijkt dat de veiligheidssituatie zorgelijk is, is deze niet zo ernstig om een uitzonderlijke situatie aan te nemen. Er is in Venezuela geen sprake van een grootschalig gewapend conflict. Ook is de veiligheidssituatie niet in alle gebieden even ernstig en is het geweld niet in alle delen van Venezuela van dezelfde aard en ernst. De humanitaire situatie is niet overal zo slecht dat niemand meer naar het land terug kan keren”, staat in een persbericht van de Raad van State over de uitspraken.

Dat de staatssecretaris alleen politieke opposanten van het bewind van Maduro heeft aangewezen als risicogroep noemt de RvS „redelijk”. Wel stelt de hoogste bestuursrechter dat de staatssecretaris elk individueel geval altijd volledig moet beoordelen. „Hij mag niet volstaan met de constatering dat iemand die geen significante kritiek heeft geuit, alleen al daarom geen bescherming krijgt.”