Volgens Johansson is het „noodzakelijk” om met Tunesië samen te werken om mensensmokkel te bestrijden en om af te spreken dat het land onderdanen terugneemt die naar de EU zijn gereisd zonder dat ze recht op asiel hebben. Van der Burg denkt aan een „Turkijedeal deel twee” met Noord-Afrikaanse landen zoals Tunesië.

In 2016 sloot de EU die deal met Ankara, waarbij Turkije miljarden euro’s kreeg om de grenzen beter te bewaken en asielzoekers die naar EU-land Griekenland glipten terug te nemen en op te vangen. In ruil daarvoor verplichtten de EU-landen zich een deel van de vluchtelingen in Turkije over te nemen. Van der Burg wil met Tunesië een „vergelijkbare deal” sluiten, en het liefst ook met andere Noord-Afrikaanse kustlanden.

Het is momenteel echter politiek onrustig in Tunesië. Johansson noemde recente verklaringen van president Kais Saied over migranten „zorgwekkend”. In een recente toespraak zei hij over migranten uit Afrikaanse landen ten zuiden van de Sahara dat zij deel zijn van een „crimineel complot om de demografische samenstelling van Tunesië te veranderen” en gaf hij hun de schuld van geweld en criminaliteit in Tunesië.

Tunesië is een belangrijk transitland voor migranten die via de Middellandse Zee Europa proberen te bereiken, maar een groot aantal komt ook uit Tunesië zelf. Het land worstelt met schulden, inflatie en tekorten aan essentiële goederen.

Om de asielstroom in te perken is een combinatie nodig van asielbeleid, grensbeleid, buitenlandse handel en ontwikkelingssamenwerking, aldus Van der Burg. Hij erkende dat een akkoord een lange adem vergt.