Buiten is het zes graden. Op het winderige plein voor de Domkerk zingt de elfjarige Oekraïense zangeres Veronika Morska. „God, red Oekraïne. Heere, heb medelijden met ons”, zo klinkt het aan het begin van de gebedssamenkomst met als thema: ”Vrede voor Oekraïne”.

Ruim 250 aanwezigen hebben een plaatsje gevonden in het bede­huis van de provinciehoofdstad van waaruit de gebedssamenkomst live wordt uitgezonden.

Ds. Willem Roskam, predikant van de Utrechtse Domkerk, spreekt in zijn openingswoord over vrede en licht: „We hebben huizen van vrede en gebed nodig om aan een wereld van vrede te bouwen. De strijd is niet alleen honderden kilometers ver weg, maar ook hier. Hier steken we lichtjes aan omdat het daar donker is. We verzetten ons tegen een wereld van geweld. Hier huilen we, gedenken we de mensen in hun dagelijkse strijd en bidden we dat er eindelijk vrede komt. We geloven dat de wereld van morgen geboren mag worden uit de gebeden van vandaag.”

Horizon

Voorganger dr. René de Reuver, scriba van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN), verwijst naar de vorige bijeenkomst op 2 maart, toen er ook werd gebeden om recht en vrede. „Terwijl die verschrikkelijke oorlog al een jaar lang dood en verderf zaait, roepen we weer tot God en dragen we de nood van Oekraïners omhoog voor God. We hopen op God, op Zijn gerechtigheid en nabijheid.”

De predikant verhaalt van de Russische agressie in het buurland. „De beelden uit Boetsja staan nog scherp op ons netvlies; kinderen die weggevoerd worden naar heropvoedingskampen, de duizenden doden en gewonden, de dagelijkse regen van allesvernietigende raketten.”

De Reuver vraagt zich af hoe lang de oorlog nog zal duren. „Hoeveel mannen zullen er nog sneuvelen? Hoeveel levens zal het monster van het kwaad nog verwoesten? De horizon is duister, ook al zijn er soms onverwachte streepjes van licht aan de horizon.”

Pastoor Mykola Butsiak van de Grieks-katholieke parochie in Utrecht leest een gedeelte uit 1 Thessalonicenzen 5 in het Oekraïens voor: „Ziet dat niemand kwaad voor kwaad iemand vergelde, maar jaagt allen tijd het goede na, zo jegens elkander als jegens allen.”

Ds. Sonja van der Meulen, predikante van de doopsgezinde gemeente in Leiden en de doopsgezinde vertegenwoordiger in de Raad van Kerken voert het woord: „Heere, ontferm U. Wij geloven, we willen geloven, dat gerechtigheid en geweldloosheid Uw bestemming is voor ons. Met diep verdriet belijden we dat we dat niet waarmaken, dat geweld ons in de greep heeft en dat we machteloos zijn en niet weten hoe we verder moeten.”

Een belangrijke rol is deze morgen weggelegd voor de gevluchte Oekraïners. In de Domkerk voeren ze het woord terwijl ze kaarsen aansteken. Angela Kuzmenko denkt bij het aansteken aan haar broer die nog in Oekraïne is, gescheiden van zijn kinderen die vanwege de oorlog via Polen het land ontvluchtten. Mevrouw Ivashchenko, gevlucht uit Kharkiv met haar man en twee kinderen, vertelt huilend over de vele geliefden die ze moest achterlaten. Zangeres Veronika Morska steekt een kaars aan voor „gelukkige kinderen, mama’s en papa’s, voor mijn Oekraïne en dat er geen oorlog zal zijn.” Aan het einde van de nationale gebedsviering zingt ze ”O great God”, een religieus nationaal volkslied uit Oekraïne.

President

Na het gebedsmoment lopen de aanwezigen de Walk of Hope, een wandeling vanaf de Domkerk naar de Jaarbeurs. Sommige mensen hebben kaarsen in hun hand of hebben een Oekraïense vlag omgeslagen. Na de Walk of Hope wordt in een van de hallen van de Jaarbeurs stilgestaan bij een jaar oorlog in Oekraïne. Zo zijn er onder meer videoboodschappen van president Volodimir Zelenski van Oekraïne en premier Mark Rutte. Oekraïense vluchtelingen hebben de mogelijkheid om mensen uit hun eigen regio te ontmoeten en samen de oorlog te herdenken.