„Hebt de wereld niet lief, noch hetgeen in de wereld is; zo iemand de wereld liefheeft, de liefde des Vaders is niet in hem.”

Mijn ziel, stel dat de wereld voortaan in het uitvoeren van haar beloften getrouw wilde zijn, toch zou je aldoor in een woelige zee zwemmen en ongedurig zijn in al je wegen. Je zou toch de tijd van je leven in verdriet of misnoegen doorbrengen als je die in dienst van de wereld wilde besteden: bezit al wat de wereld geven kan, en je zult terstond nog meer kunnen bedenken, en het ook begeren, en ontevreden zijn, omdat je het niet hebt. Het grootste genot, het rijkste inkomen, de hoge eer die de wereld je kan aanbieden, kunnen verkleind, ja vernietigd worden door je grenzeloze begeerte. Heb alleen voor jou persoonlijk de hele wereld met alles wat erin is, laat alles tot je beschikking staan om je te behagen, om maar te zwijgen van het feit dat de pijn in één tand je dat alles zou doen vergeten en doen verfoeien – dan nog is de breedte en de lengte, de diepte en de hoogte van je hart zo groot dat je behalve deze wereld tienduizend andere werelden zou kunnen verzinnen en je begeerte zo grenzeloos dat je die ook zou willen hebben, en je ongerust zou zijn dat je ze niet in je bezit zou krijgen. O, ziel, bedenk: in der eeuwigheid kunnen geen eindige dingen je ten volle vergenoegen.

Willem Teellinck,
predikant te Middelburg

(”Soliloquium”, 1628)