De Franse minister van Justitie, Dominique Perben, heeft donderdag aangekondigd dat Le Pen zich voor de rechter voor zijn uitspraken zal moeten verantwoorden. Het Openbaar Ministerie in Parijs is een vooronderzoek begonnen.

De politiek gemarginaliseerde Le Pen baant zich vaker met boude uitspraken een weg naar de voorpagina’s. Zo vond hij eerder plotseling dat de gaskamers in de concentratiekampen van het nationaal–socialistische regime in Duitsland (1933–1945) slechts een detail waren van de Tweede Wereldoorlog.

„In Frankrijk tenminste is de Duitse bezetting niet bijzonder onmenselijk geweest, hoewel er excessen waren, die in een land met een oppervlakte van 550.000 vierkante kilometers onvermijdelijk zijn," aldus Le Pen in Rivarol.

Le Pen illustreert zijn analyse met het humane optreden van de Duitse Geheime Staatspolitie (Gestapo) in een Noord–Frans dorpje.

Hij vertelde dat in Noord–Frankrijk een trein met Duitse verlofgangers door een aanslag uit de rails was geraakt en daarbij werden veel jonge Duitse soldaten gedood. Een ziedende luitenant wilde meteen het dorpje als wraak uitmoorden, maar de Gestapo kwam snel uit Lille en verhinderde deze slachting, aldus Le Pen.

Le Pen komt in Rivarol ook terug op zijn thema concentratiekampen. Indien de Duitsers werkelijk overal massale executies zouden hebben uitgevoerd, dan hadden ze geen concentratiekampen voor politieke gevangenen nodig gehad.

De Beweging tegen Racisme en voor Vriendschap onder Volkeren (MRAP) heeft aangekondigd een civiele klacht tegen Le Pen in te dienen. De uitspraken zijn volgens de MRAP „een ondraaglijke belediging aan het adres van de slachtoffers van het monstrueuze nazi–regime". De raadsman van de MRAP erkende echter dat het moeilijk zal zijn Le Pen veroordeeld te krijgen, mede omdat zijn uitspraken een gevoelige snaar raken in de Franse geschiedenis.

Het land was weliswaar in het noorden en westen bezet, maar behield zijn eigen regering die de macht kreeg van het gekozen parlement van voor de Duitse inval. De Fransen hebben zo een zeer omstreden rol gehad in de Tweede Wereldoorlog. De bevolking was na de ineenstorting van de taai verzet biedende strijdkrachten in mei en juni 1940 in grote meerderheid voorstander van coëxistentie met de bezetters en tegenstander van voortzetting van de oorlog. De parlementariërs in die dagen vertrouwden de regering van het land toe aan een held uit de Grote Oorlog (1914/18), de patriarchale maarschalk Pétain.

Hij vestigde zich in het kuuroord Vichy en had met zijn regime gezag over heel het land, met uitzondering van stukken die de Duitsers administratief bij Vlaanderen of het Duitse Rijk voegden.

Vichy had een eigen militie, een eigen buitenlandse politiek en behield de kolonieën. Het regime begon in 1940 al zo snel met het deporteren van ongewenste vreemdelingen, vooral niet–Franse joden, dat de Duitsers ze terugstuurden omdat ze hier nog niet op waren voorbereid. Vichy bleek later voor een belangrijk deel verantwoordelijk voor de deportatie van circa 70.000 joodse Fransen, van wie er slechts 2500 de kampen overleefden.

Vichy nam met graagte veel inhumane taken op zich die de Duiters zich als bezetter hadden gesteld. Daarmee werd de Duitse bezetting mogelijk grosso modo minder onmenselijk dan elders in Europa.

Toen het Franse verzet zich manifesteerde, sloegen de Duitsers met willekeurige wreedheden terug. Een van de getroffen plaatsen was Oradour–sur–Glane waar iedereen werd uitgemoord door een eenheid van de SS die op weg was naar Normandië. Le Pen plaatst in Rivarol ook vraagtekens bij de toedracht van deze oorlogsmisdaad.