Het is even voor zessen op een maandagochtend als Gerard Schwennen het dakzeil van zijn walkingfloor-oplegger openmaakt bij een recyclebedrijf in Emmen. Een shovel stort het bouwafval in de schuifvloertrailer. De cabine schudt alle kanten op. Mijn oog valt op een knuppel. „Een cadeau van mijn schoonvader”, zegt Gerard. Het houten slagwerk dient ter bescherming.

In 2019 voerde hij een rit uit op Engeland. Op de terugweg waren zijn rij-uren op en parkeerde hij zijn truck in de buurt van het Franse Calais. Hij schoof zijn gordijnen dicht en viel in slaap.

Een paar uur later schrok hij wakker van gestommel. Gerard opende zijn gordijnen en zag twee Afrikanen voor zijn deur staan. „Where are you going”, vroegen ze. „Fifthy euro if you take us with you.”

Gerard greep zijn smartphone en de sfeer sloeg om. De Afrikanen dreigden stenen door zijn voorruit te gooien. Gerard belde de Franse politie en die arriveerde dertig minuten later. Met de agenten opende hij het zeil van zijn trailer. Gerard zag een kledingstuk tussen zijn vracht.

Het bleek van een mens te zijn. En niet één. De politie joeg zeventien vluchtelingen zijn trailer uit en vertrok weer. Zijn rij-uren mochten dan op zijn. Gerard startte zijn truck en verliet zijn overnachtingsplaats.

Na het vertellen van dit verhaal, verlaat de trucker Emmen waar hij 27 ton bouwafval heeft geladen. Hij koerst weer naar het zuiden.