Geef diplomatie nog een kans in Oekraïne
Het nieuws over de oorlog in Oekraïne wordt de afgelopen maanden vooral gedomineerd door discussies over de levering van steeds zwaarder oorlogstuig aan Kiev. Russische verliezen worden uitvoerig besproken, soms in nauwelijks verholen triomfantelijke bewoordingen. Maar de roep om vrede lijkt intussen goeddeels te verstommen. Terwijl het volgende maand al een jaar geleden is dat het geweld losbarstte.
Voorbij zijn de dagen dat Europese staatshoofden en regeringsleiders zich persoonlijk inzetten om een einde aan het conflict te maken. Sommigen maakten hun opwachting in Moskou om te proberen de Russische president Poetin op andere gedachten te brengen. De videogesprekken tussen Joe Biden en Vladimir Poetin zijn nog slechts een vage herinnering. Zelfs de Turkse leider Recep Tayyip Erdogan roert zich in deze kwestie nog nauwelijks op het diplomatieke vlak.
Intussen laten westerse landen steeds meer bedenkingen varen tegen het verstrekken van almaar modernere wapens aan Oekraïne. Geavanceerde raketten, luchtafweersystemen en zware wapens vonden al hun weg naar Kiev. Tientallen pantservoertuigen zijn toegezegd en inmiddels lijkt de levering van tanks nog slechts een kwestie van tijd.
De militaire hulp gaat vergezeld van nieuwe pakketten strafmaatregelen. Met als mogelijk volgende doel het treffen van de Russische kernenergiesector.
Laat helder zijn: al die sancties om Moskou maximaal onder druk te zetten, zijn alleszins noodzakelijk. Rusland moet op geen enkele manier de indruk krijgen dat het ongestraft zijn gang kan gaan met het voortzetten van zijn agressieve praktijken.
Militaire hulp aan Oekraïne om het te helpen zich te verdedigen en van onrechtmatige bezetting te bevrijden, is eveneens niet meer dan terecht. Ondanks alle ethische vragen over instandhouding van de oorlog die dat kan oproepen. Rusland is immers de grote agressor in dit conflict. Geen staat ter wereld heeft het recht een buurland binnen te vallen – en zeker niet onder de valse voorwendsels die Moskou heeft aangevoerd.
Tegelijkertijd is het betreurenswaardig dat er nauwelijks nog diplomatieke initiatieven zijn die enig perspectief kunnen bieden op een einde aan deze oorlog. In plaats daarvan lijken alle inspanningen momenteel op een militaire oplossing te zijn gericht.
Met een mogelijk massaal Russisch voorjaarsoffensief in het vooruitzicht, zouden westerse landen zich opnieuw de vraag moeten stellen of er nog middelen voorhanden zijn om verder bloedvergieten te voorkomen. En om ervoor te zorgen dat deze oorlog zich niet tot in lengte van jaren voortsleept.
Daarbij zal de basis moeten zijn dat Rusland zich uit onrechtmatig verkregen gebieden in Oekraïne terugtrekt. Daar zit ook meteen het grootste probleem.