In het midden van de achttiende eeuw was het in het koloniale, grotendeels uit hout opgetrokken Paramaribo niet gebruikelijk om panden volledig met bakstenen te bouwen. Om onduidelijke redenen werd voor het gebouw op de hoek van de huidige Sophie Redmondstraat en de Zwartenhovenbrugstraat een uitzondering gemaakt. Voorzover bekend stonden in Ston Oso slaven terecht die misdaden zouden hebben begaan, waar het pand de bijnaam Zwarte Hof aan ontleent.

Sinds de negentiende eeuw heeft het monument onder meer dienstgedaan als woonhuis, levensmiddelenzaak en fotostudio. Maar nadat de laatste zaak begin jaren zeventig de deuren sloot, weigerden de eigenaren geld te steken in het onderhoud. Delen van het unieke pand zijn nu ingestort, tussen de restanten van het leien dak heeft het onkruid zich een weg naar boven gevochten.

Veel Surinamers durven niet in Ston Oso te komen omdat zij denken dat de geesten van veroordeelde slaven onheil brengen.

De erfgenamen van de laatste gebruiker-eigenaar van het pand konden het onderling niet eens worden, maar zijn nu bereid Ston Oso te ruilen tegen een stuk grond. Verschillende initiatiefnemers staan klaar om, zodra de overdracht officieel is, oude plannen uit de kast te halen en het vervallen monument om te bouwen tot slavernijmuseum. Alleen al voor de restauratie van het gebouw is ten minste 3 miljoen euro nodig.