De hoge inflatie en de wereldwijde vertraging van de economische groei, die onder meer het gevolg zijn van de oorlog in Oekraïne en de energiecrisis, leiden volgens de IAO in veel landen tot een opvallende daling van de reële maandlonen. De hoge inflatie vermindert de koopkracht van de middenklasse en vooral huishoudens met een laag inkomen worden volgens de arbeidsorganisatie bijzonder hard getroffen.

In de industrielanden van de G20 zijn de reële lonen in de eerste jaarhelft naar schatting gedaald met 2,2 procent. De reële lonen in de opkomende landen zijn wel met 0,8 procent gestegen. Maar dat is minder dan in 2019, het jaar vóór de coronapandemie. In de Europese Unie, waar regelingen voor het behoud van banen en loonsubsidies de werkgelegenheid en het loonniveau grotendeels beschermden tijdens de pandemie, steeg de reële loongroei met 1,3 procent in 2021. In de eerste helft van dit jaar was sprake van daling met 2,4 procent.

De crisis rond de kosten om in levensonderhoud te voorzien komt bovenop de aanzienlijke loonverliezen voor werknemers tijdens de coronacrisis, die in veel landen de grootste impact had op de lage-inkomensgroepen. De inkomensongelijkheid en de armoede zullen volgens de IAO toenemen als de koopkracht van de laagstbetaalden niet op peil blijft.

Volgens de arbeidsorganisatie is er dan ook dringend behoefte aan beleidsmaatregelen om de koopkracht en de levensstandaard van werknemers en hun gezinnen te ondersteunen. Een verhoging van het minimumloon, een verlaging van de btw op essentiële goederen of het geven van vouchers aan huishoudens met een laag inkomen om hen te helpen deze goederen te kopen, zouden volgens de IAO de inflatiedruk op de laagstbetaalden verzachten.

De strijd tegen de verslechtering van de reële lonen kan volgens de IAO ook helpen de economische groei overeind te houden en de kans op een recessie of de diepte van een economische neergang helpen te verminderen.