Column (Jan-Hermen Dannenberg): Als X en (W)Y de norm zijn

Terwijl toen nog een kleine meerderheid van de Amerikanen tegen homoseksuele relaties was, is vijftien jaar later die meerderheid geslonken tot een kwart van de bevolking. In Nederland is dat inmiddels nog maar 10 procent. Zo verander je dus een maatschappij; ”wie de jeugd heeft, heeft de toekomst” geldt ook hier. Wat de norm was, wordt een van de vele mogelijke variaties. En wat niet naar de norm was, wordt normaal. Ook de makers van het Koningsspelenlied hebben dit door. Laat kinderen het totaal overbodige, onschuldig lijkende zinnetje ”Kijk hoe mooi, in de mix. Hij of zij of X” zingen, en je hebt een aanknopingspunt voor discussie. Bijvoorbeeld om in een YouTube-vlog van het programma ”Kinderen voor kinderen” aan jongens en meisjes de vraag te stellen wat die X nu eigenlijk betekent. Het meisje met het juiste antwoord (”beetje meisje, beetje jongen”) krijgt een groen vinkje. De vlog is inmiddels door 220.000 mensen bekeken. Het ‘correcte’ antwoord van het meisje geeft meteen aan dat het in de genderdiscussie niet gaat om acceptatie van transseksualiteit (mannen die zich vrouw voelen of andersom). Het doel is de acceptatie van geslachts(gender)neutraliteit. In een enquête waaraan ik vorige week meedeed, werd dit ook weer duidelijk. Waar anders bij ”geslacht” de keuze uit man of vrouw afdoende was, had ik nu ook de keuze uit ”niet-binair/derde geslacht”. Voor een transseksueel zou de keuze uit man of vrouw in zo’n enquête geen probleem zijn, maar wel voor de persoon die zich geen man of vrouw voelt. Omdat de keuze voor een geslacht stigmatiserend zou werken, willen de voorstanders van genderneutraliteit een maatschappij waarin geslacht helemaal geen rol meer speelt. Net als in de discussie rond de acceptatie van homoseksuele relaties moet de maatschappij gaan inzien dat er naast man en vrouw nog allerlei andere gendervormen zijn. En daarvoor worden transseksuelen ten tonele gevoerd, om te laten zien dat iemand zich anders kan voelen dan de lichamelijke geslachtskenmerken aangeven. Ook de wetenschap moet de genderneutrale agenda dienen. De biologie wordt gebruikt, of liever gezegd misbruikt, om te laten zien dat geslacht een ”spectrum” is en niet alleen man of vrouw. Het misbruik zit niet in het vaststellen dat er tussenvormen zijn. Die zijn er inderdaad en kunnen veelal ook wetenschappelijk verklaard worden. Het misbruik zit in de manier waarop men deze tussenvormen presenteert. Zijn ze onderdeel van een spectrum van natuurlijke variaties of moeten we ze zien als stoornissen die afwijken van de norm? Zien we ze als natuurlijke variatie en niet als stoornis, dan is de ultieme consequentie dat behandeling niet nodig is. En daarmee laat de genderideologie mensen die echt worstelen met hun genderidentiteit in de kou staan. Want waarom zou je deze mensen in het binaire genderpatroon van man en vrouw willen brengen, als dat niet meer de norm is en stigmatiserend is? En dan zijn we bij het onderliggende probleem van de genderideologie. Namelijk als er geen norm(aal) meer is, dan is alles mogelijk en toegestaan. Als de door God geschapen biologische norm van man en vrouw niet meer als ijkpunt mag functioneren, dan wordt de moraal ingevuld met de waan van de dag. En de waan van de dag is gebaseerd op wat mensen voelen en ervaren. Daarbij wordt zelfs de vraag van Pilatus ”wat is waarheid?” niet meer gesteld. De Godgegeven biologische waarheid wordt dan „in ongerechtigheid onderdrukt”, met alle gevolgen van dien (Romeinen 1:18 en volgende). En dat begint onder andere ergens in een klaslokaal met kinderen. _De auteur is moleculair bioloog._

Column (Jan-Hermen Dannenberg): Als X en (W)Y de norm zijn

Opinie

RD.nl in uw mailbox?