Bandenrecycling levert veel milieuwinst op

Buiten rijdt een legertje heftrucks met banden heen en weer. Met één enkele band in een speciale klem of met een serie tegelijk, op een lange stalen doorn geschoven. A- en B-merken worden gescheiden en hoog opgestapeld. De Kargro Groep -”wereldwijd in karkassen”- heeft twee „sorteervelden”, in Montfoort en in Emmeloord, samen zo’n 7,5 hectare groot. Binnen brengt een machine nieuwe loopvlakken aan op bandenkarkassen waarvan alle profiel is afgefreesd. Bij Bandag (sinds 1991 onderdeel van Kargro) gebeurt het vernieuwen ”koud”. Bij UBO (sinds ’92 ingelijfd) staan twintig persen waarin het vulkaniseren (het met gesmolten rubber herstellen) onder hoge temperaturen plaatsvindt. „Koud is een flexibeler systeem, de kwaliteit van beide methoden ontloopt elkaar weinig”, zegt Driessen.

Bij het koude proces trekt een machine het loopvlak strak om de band, nietjes zetten deze rubberstrook tijdelijk vast. „Let op die dunne tussenlaag: daarmee begint het vulkanisatieproces direct.” Elke band apart in een vacuüm gezogen ”envelop” verpakt, verdwijnt met 22 stuks tegelijk voor drie uur bij 98 graden Celsius in een autoclaaf (toestel voor verhitting bij hoge druk) waarin de druk 8 atmosfeer bedraagt. Bij UBO (het warme proces) gaan de banden individueel in een vulkaniseerpers, waarin de temperatuur vijftig minuten lang 150 graden is, bij een druk van 150 atmosfeer. Koud blijkt in dit verband dus een relatief begrip.

Elke band die door een van de zestien inkopers/keurmeesters van Kargro is goedgekeurd voor hergebruik, krijgt een röntgencheck in de geavanceerde Shearograph. „Inwendige gebreken worden zo zichtbaar. Want we werken met alle denkbare kwaliteitsnormen. De ECE-R109 bijvoorbeeld verplicht bandenvernieuwers om elk exemplaar een onderscheidend E-nummer mee te geven. Daarmee valt de vernieuwer te achterhalen als onverhoopt een beroep moet worden gedaan op de aansprakelijkheid van de producent.”

Bandenvernieuwing is van oude tijden, zegt Driessen. „Het eerste bedrijfje was er al in 1932. De start is altijd het karkas: een band waarvan het loopvlak is versleten. Eerst kocht ieder voor zich in, later kwam er ruimte voor karkassenhandelaren.” Kargro bv dateert van voor 1970 en zit sinds 1975 op industrieterrein Heeswijk in Montfoort. „Vanaf 1982 maakte het bedrijf een enorme vlucht. Op dat moment startte ook Lintire, ons bedrijf in Vianen dat op grote schaal personenwagenbanden inzamelt, sorteert, vernieuwt of exporteert.”

In 1994 vindt een laatste overname plaats: de bandenrecycler Rumal (Rubber Maalindustrie Limburg) uit Weert komt onder de Kargrovlag. „Deze dochter verwerkt vrachtwagenbanden waarvan ook het karkas versleten is tot rubbergranulaat en rubberpoeder.” Van de circa 1 miljoen vrachtautobanden die Kargro jaarlijks inkoopt, gaat ruwweg de helft na vernieuwing in de handel, de rest gaat richting shredder.

Op jaarbasis verwerkt Rumal tussen de 30.000 en 40.000 ton vrachtwagenbanden -elke band weegt zo’n 65 kilo- tot een diameter van 1,4 meter en een breedte van 45 centimeter in standaardshredders. Dat kan bij omgevingstemperatuur, maar er is ook een productiestraat waarin banden cryogeen -bij -45 graden Celsius- worden verwerkt. Dat proces is duur vanwege het gebruik van veel stikstof.

„Het eindproduct varieert van korrels van 15 millimeter tot 0,2 millimeter fijngemalen poeder.” Deze grondstoffen vinden hun weg als ”infill” bij kunstgrasvelden, bij aanleg van kinderspeelplaatsen en in een reeks andere industriële toepassingen. „Het milieu wordt op deze manier enorm ontlast. Want anders zou je al die oude banden moeten storten of verbranden.”

Bij de Kargro Groep werken 175 mensen, inclusief de bemanning op de twintig eigen vrachtwagens. „Onze vloot rijdt vol alleen van buitenland naar binnenland en louter in dagrandverbindingen. Meest Duitsland en de Benelux dus. Uitvoeren doen we via Reining, onze vaste transporteur.” Vernieuwde banden uit Montfoort of Vianen zwermen wereldwijd uit, naar veertig verschillende landen.

Een bedreiging voor de bandenvernieuwingssector -Kargro heeft in Nederland een handvol concurrenten- ligt op dit moment vooral in de opkomst van goedkope Chinese vrachtwagenbanden. „Bandenvernieuwers in Zuid-Afrika en Brazilië kregen al een antidumpingsheffing voor elkaar van 15 tot 25 procent, om hun eigen productie en werkgelegenheid veilig te stellen.”

Zou de sector in de knoei komen, dan is er sprake van een enorme verspilling, zegt Driessen, omdat bergen goede grondstoffen moeten worden weggegooid. „Ik hoop en verwacht dat de wal het schip zal keren, dat de Chinese banden redelijk snel in prijs zullen stijgen. China moet tenslotte zelf ook alle grondstoffen inkopen.”

Bandenrecycling levert veel milieuwinst op

Economie

RD.nl in uw mailbox?