Broers Vreugdenhil (ChristenUnie) strijden tegen drugsmisdaad

Iedere xtc-pil is met bloed betaald. Die opmerking van een misdaadbestrijder heeft Hermen Vreugdenhil, Statenlid voor CU-SGP in Brabant (een van de 55 zetels), goed in zijn oren geknoopt.

Zo’n typering motiveert de CU-politicus des te meer zijn gevecht tegen drugsmisdaad in ons land onverdroten voort te zetten. Want de welig tierende miljardenindustrie rond wiet- en xtc-productie ondermijnt de samenleving, verwoest levens en tast de natuur aan. „Het opzetten en onderhouden van wietplantages en de fabricage van xtc-pillen is geworteld in de zware misdaad. Een wereld van uitbuiting, bedreigingen, intimidaties en liquidaties.

Denk bijvoorbeeld aan de alleenstaande bijstandsmoeder. Gelokt met verhalen over een mooie bijverdienste wordt ze door een drugsbende gedwongen om op een zolderkamertje een wietplantage te runnen”, zegt Hermen Vreugdenhil op een kamer in een Nijmeegs bedrijfsverzamelgebouw, gevestigd in het voormalige Augustinusklooster. Daar is ook zijn broer Dirk, CU-Statenlid in Gelderland, aangeschoven.

Motorbendes

Zeker in de provincie Noord-Brabant is drugsmisdaad al jaren een bron van zorg. Niet zelden zijn woonwagenbewoners (kampers), leden van motorbendes en ook criminelen uit Turkse kring betrokken bij grootschalige productie van wiet en xtc. Alleen al in de regio Tilburg verdienen criminelen jaarlijks zo’n 750 miljoen euro aan wiet, bleek in 2014 uit een rapport van onder meer het Regionaal Informatie en Expertise Centrum en de Tilburgse universiteit.

De problemen lopen de autoriteiten in het zuiden over de hoge schoenen. Immers: geknoei met elektriciteit veroorzaakt branden in hennepplantages op bijvoorbeeld zolderkamers. Burgemeesters die criminelen de voet dwars zetten –door bijvoorbeeld een drugspand te sluiten– worden bedreigd. Liquidaties in het drugsmilieu wakkeren onveiligheidsgevoelens aan. Autoriteiten vrezen dat de drugsmaffia infiltreert in de bovenwereld.

Om de wijdverspreide drugsmisdaad in het zuiden de kop in te drukken, werd in 2010 de Taskforce aanpak georganiseerde criminaliteit Zeeland-West-Brabant opgericht. Aanjager was onder anderen toenmalig minister Opstelten van Veiligheid en Justitie. Cruciaal is dat de autoriteiten –zoals gemeenten, politie, het openbaar ministerie en de Belastingdienst– samen ten strijde trekken tegen drugscriminelen.

Seinen op rood

Opgejaagd door justitie en politie lijkt het criminelen in Brabant te heet onder de voeten te worden. Drugsbazen hoppen steeds vaker naar noordelijker streken, zoals naar buurprovincie Gelderland. Daar staan de seinen inmiddels op rood. Daarom steken leden van de Provinciale Staten komende woensdag tijdens een rondetafelgesprek in Arnhem hun licht op bij misdaadkenners.

Belangrijk gespreksonderwerp is de problematiek van dumpingen van drugsafval. Met de regelmaat van de klok laten bendes vaten met giftig afval uit bijvoorbeeld een xtc-laboratorium achter in de natuur.

Gelderland is steeds vaker het haasje. Drugscriminelen smijten hun rommel meer en meer ergens neer in deze provincie, stelt Dirk Vreugdenhil, CU-Statenlid in Gelderland. Geïnspireerd door de inspanningen van zijn broer Hermen in Brabant, probeert Dirk ook in zijn provincie de problemen rond drugsmisdaad hoger op de politieke agenda te krijgen.

Wakker geschrokken

De Gelderse ChristenUnie (4 van de 55 zetels) probeerde dit jaar middels een enquête onder met name Gelderse gemeenten helder te krijgen hoe vaak misdadigers hun drugsafval in de natuur achterlaten.

„In de periode 2013-2015 is in onze provincie het aantal drugsdumpingen verdubbeld”, zegt Dirk Vreugdenhil. Hij houdt wel een flinke slag om de arm, omdat niet alle gemeenten de vragenlijst invulden. „Volgens officiële cijfers vonden er in 2015 zestien drugsdumpingen plaats in Gelderland. Maar het werkelijke aantal ligt beduidend hoger. Niet iedereen die op zijn grondgebied een paar vreemde vaten vindt, doet aangifte bij de politie.”

Opvallend is dat de drugscriminelen hun rommel vooral achterlaten in Gelderse gemeenten vlak bij de provinciegrens met Brabant. Dan gaat het bijvoorbeeld om Zaltbommel en Maasdriel. „Daar in het rivierenland zijn de autoriteiten inmiddels wakker geschrokken”, zegt Dirk Vreugdenhil. „In die regio deden zich bijvoorbeeld in september dit jaar binnen negen dagen zeven drugsafvaldumpingen voor. Dat zijn bérgen met troep.”

Ravotten

Gedumpt drugsafval vormt niet alleen een regelrechte bedreiging voor het milieu, maar ook voor de volksgezondheid, benadrukken de broers. Dirk Vreugdenhil: „Kinderen zouden kunnen gaan ravotten met vaten giftige troep in het bos. Levensgevaarlijk. In België stroomde ergens chemisch afval uit een drugsfabriekje zo de straat op. Jongeren fietsten daar doorheen en liepen brandwonden op.”

Problematisch is ook dat het opruimen van het afval flink in de papieren loopt. Dirk Vreugdenhil: „Zo’n opruimactie kan tienduizenden euro’s kosten. Dat geld is nodig voor bodemsanering, maar ook voor het forensisch onderzoek door de Landelijke Faciliteit Ondersteuning Ontmanteling van de politie.”

Het is de ChristenUnie een doorn in het oog dat de eigenaren van de grond waarop het drugsafval wordt gevonden nu nog óf helemaal óf voor de helft van de opruimkosten opdraaien. Zo’n eigenaar kan Natuurmonumenten zijn, maar ook een ondernemer. Op vragen van de landelijk CU beloofde minister Van der Steur van Veiligheid en Justitie vorige maand te onderzoeken of de rekeningen van opruimacties kunnen worden afgewenteld op drugscriminelen.

De Gelderse en Brabantse CU-politici zullen volgende week zaterdag op het landelijke verkiezingscongres van hun partij een voorstel doen om gedupeerde grondeigenaren voor 100 procent tegemoet te komen in de kosten van opruim- en reinigingsacties.

Soep

De broers Hermen en Dirk Vreugdenhil –afkomstig uit een gezin van zes kinderen en zoons van ds. D. T. Vreugdenhil, gereformeerd vrijgemaakt emeritus predikant– bijten zich vast in het drugsdossier. Vanwaar hun gedrevenheid?

Hermen Vreugdenhil: „Van huis uit kregen we mee om iets voor anderen te betekenen. In de buurt deelden we soep uit aan eenzame mensen. ”Practice what you preach”, is ons motto. Dus: breng zelf in praktijk wat je anderen voorhoudt.

Mijn eerste zeven levensjaren bracht ik door op Curaçao, waar mijn vader destijds predikant was. Ik heb dat eiland –op speedbootafstand van drugsproducent Venezuela– kapot zien gaan aan drugs. Bolletjesslikkers, vaak arme mensen, werden op het vliegtuig gezet en smokkelden via hun buik drugs naar Nederland.

In Brabant zijn de problemen ook groot. West-Brabant was nota bene een tijdje moordregio nummer één van Nederland. Gelukkig pakt de Taskforce aanpak georganiseerde criminaliteit Zeeland-West-Brabant de problemen sinds een paar jaar serieus aan. De neuzen van burgemeesters, de Belastingdienst, justitie en politie staan dezelfde kant op.

Brabant is door schade en schande wijs geworden. We kijken de andere kant niet meer op en zijn gekke henkie niet meer. De politie rolt niet alleen wietplantages op, ook leveranciers van grondstoffen, zoals growshops, worden aangepakt. Het is zaak dat we het gehele productieproces kapotmaken. Als het aan mij ligt, sluiten we ook alle coffeeshops.

Of het dweilen met de kraan open blijft? Nee. Inmiddels dragen Brabantse gemeenten bij de taskforce een kwart van de drugszaken aan. Dat is een goede ontwikkeling. Gemeenten trekken aan de bel als iemand met een bijstandsuitkering in een dikke auto rondrijdt. Of als ze vermoeden dat het niet pluis is als zich in één straat tien kapperszaakjes vestigen. Die bedrijfjes zouden immers wel eens een dekmantel voor criminele praktijken kunnen zijn.”

Dirk Vreugdenhil: „Ik werk bij Stichting Op de Toekomst!, die probeert mensen met psychiatrische problemen weer aan een betaalde baan te helpen. Drugsgebruik gaat vaak gepaard met psychische problemen. Ik hoor dan ook vrijwel dagelijks hoezeer drugs levens kapotmaakt.

In de gemeenteraad van Nijmegen heeft de ChristenUnie helaas nog geen zetel kunnen behalen. Toch kunnen christenen veel doen voor Nijmegen. Via een burgerinitiatief kregen we het voor elkaar dat prostituees niet meer 24 uur aaneen achter een raam mogen zitten. Zo probeer je de moderne slavernij aan te pakken. Als je Nijmegen via de Waalbrug binnenrijdt, denk je: wat een prachtige stad. Maar ook hier is veel leed. Daar wil de CU wat aan doen. De straatschoffies zijn ónze straatschoffies. De drugsgebruikers zijn ónze drugsgebruikers.”

----

Varkensboer: Ik kon 10.000 euro per maand beuren

Raar op zijn neus kijkt Henk (63), voormalig varkensboer in de regio Kampen, als een man in de avondschemer op de stoep staat. Dat gebeurde zo’n twee jaar geleden. De man, die kennelijk in het drugscircuit zit, stelt een vreemde vraag.

Henk: „Het was een nette meneer, midden dertig. Hij zei: „U hebt hier naast uw woning een lege varkensschuur staan. Wilt u die verhuren? En kunnen we dan ook uw woning huren, zodat u ergens anders gaat wonen? U krijgt dan maandelijks 10.000 euro. Dat is toch makkelijk verdiend?””

De verbouwereerde Henk, die tot de reformatorische kring behoort, voelt meteen nattigheid en vraagt de vreemdeling naar zijn beweegredenen. „De man draaide er eerst wat omheen, maar gaf toch al vrij snel aan dat hij in de schuur wiet wilde gaan telen.”

De voormalige boer, woonachtig in een afgelegen buitengebied, aarzelt geen moment. „Ik vertelde de man kordaat, in korte bewoordingen, dat hij hier geen successen zou binnenhalen. Al zou hij me 100.000 euro per maand bieden, liet ik hem weten, dan zou ik nog niet op zijn aanbod ingaan.”

Onverrichter zake druipt de vreemdeling af. „Hij had zijn auto een eindje verderop geparkeerd. Toen hij wegreed, deed hij de eerste honderd meter zijn lichten niet aan. Kennelijk wilde hij anoniem blijven. Het moet iemand uit het drugscircuit zijn geweest. Een grote of een kleine crimineel: dat weet ik niet.”

----

Landeigenaar: Schrik na vondst van drugsafval

Altijd dacht Adriaan van der Linden (40) dat drugscriminaliteit een ver-van-zijn-bedshow was. Afgelopen verandert dat voor de manager van Leisurelands, een organisatie die diverse recreatiegebieden in Gelderland bezit.

„Op ons recreatieterrein Bussloo, tussen Apeldoorn en Deventer, lagen op een zaterdagmorgen ineens blauwe vaten met chemisch drugsafval bij een bosrand. De boel werd door de politie afgezet. Dat was schrikken.”

Vervelend vindt Van der Linden dat Leisurelands vooralsnog zelf opdraait voor de opruimkosten, volgens hem een bedrag van duizenden euro’s. Wel verwacht hij, op grond van een subsidieregeling, volgend jaar maart de helft van de kosten vergoed te krijgen. „Maar beter zou natuurlijk zijn dat de overheid ons 100 procent van de gemaakte kosten terugbetaalt.”

De manager prijst zich gelukkig dat de gedumpte vaten in Bussloo waren afgesloten. „Als de vaten met chemisch afval lekken, heb je een groter probleem. Dan kunnen de saneringskosten zo oplopen tot 40.000 euro.”

Van der Linden maakt zich zorgen over drugsmisdaden in Gelderland en dringt aan op stevige maatregelen. „Het beste is om de problemen bij de bron aan te pakken. De drugslaboratoria moeten dus worden opgeruimd. Maar dat lijkt helaas dweilen met de kraan open, omdat er telkens weer van die labs opduiken. Nodig is in ieder geval ook dat er weer toezicht komt in de buitengebieden.”

Broers Vreugdenhil (ChristenUnie) strijden tegen drugsmisdaad

Binnenland

RD.nl in uw mailbox?