Met voorzichtige halen wrijft onse drietal over de flanken van fjordenpony Stallone. Daan krijgt even later een beurt. Haast maakt geen kans, bij Huifkarcentrum De Kronkel in Assel. Wandelen met een pony is een oefening in geduld.

„Bukken!” schreeuwt de schipper die ons door de Boskoopse sloten vaart. De brug is nét hoog genoeg om eronderdoor te kunnen. Maar te laag om rechtop te blijven zitten. Het gaat goed. Wat zal de volgende hindernis worden?

Een wandeltocht door het vlakke Zeeuws-Vlaanderen is verre van saai. Zo nu en dan waan je je in het buitenland. Grote kans dat je even later inderdaad de grens bent overgestoken. Een actie die vroeger een heel stuk spannender was dan nu.

Een betere plek voor een workshop over natuurfotografie dan de Amsterdamse Waterleidingduinen lijkt er niet: na de eerste 50 meter in het gebied lopen de cursisten al een zevenkoppig damhertengezin tegen het lijf.

Een stevige bries doet het water van het Henschotermeer in Woudenberg rimpelen. De stranden liggen er strak bij. Alles wacht op bezoekers. Ze zullen straks weer toestromen, ondanks het feit dat de toegang niet meer gratis is.

„Welkom aan boord van de Opwaarts.” Schipper en gids Niels Udo duwt de praam weg van de Naardense kade. Hij zet koers naar de vestinggracht voor een rondvaart rond de noordelijke kant van Naarden. „Trossen los.”

De Sahara van het Noorden. Dat is de bijnaam voor de Vliehors, een 22 vierkante kilometer grote zandplaat op Vlieland.

Met een picknickmand onder de snelbinders het Vechtdal doorkruisen. Wie vanuit Vilsteren de Scharrelroute fietst, geniet van een afwisselend landschap, maakt kennis met een landloper en verzamelt onderweg kaas, jam en andere streekproducten.

Witte buik, chocoladebruine bovenkant en geknikte vleugels. Zo’n markante verschijning moet te vinden zijn in de wirwar van watergangen in de Biesbosch. Toch?