Kerk in Actie roept plaatselijke gemeenten in de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) op om in actie te komen tegen armoede. De diaconale organisatie lanceerde dinsdag de actie ”Samen tegen armoede”.
De statistieken over armoede en eenzaamheid kende hij. Maar toen ds. D. G. F. de Bree predikant werd in Nieuwegein kregen die voor hem pas een gezicht. „De halve straat waar ik woon, zit in de schuldsanering.”
In de Leidse Morswijk lagen veel kapotte fietsen op straat te verroesten omdat de eigenaren de nodige reparaties niet konden betalen. De Fietskliniek biedt uitkomst. Vrijwilligers van de diaconale stichting Voor Elkaar Leiden repareren de tweewielers voor 1 euro.
Koffie, thee, gezelligheid en ontmoeting. Daarvoor kunnen vrouwen terecht bij inloophuis De Paraplu in Rotterdam-Noord. Een initiatief –dat nu vijf jaar bestaat– van twee kerken uit de wijk. „Ik vind de filterkoffie hier zo lekker.”
Bij de sociale kruidenier aan de Nieuwe Herengracht in Amsterdam rekent Jan (50, lang grijs haar) een tas vol boodschappen af. Bezweet maar dolgelukkig. Het vrachtje kost hem bijna niets. „De afgelopen week zat ik echt in de penarie.”
Tweemaal ontvlucht Fati Mohammadi Gheshlaghchaei haar land. In Nederland krijgt de Iraanse asielzoeker na vele jaren, die ze voor een deel in de noodopvang doorbrengt, een verblijfsvergunning. Vrijdag spreekt ze als „deskundige vluchteling” op een dag van Kerk in Actie.
Diaconale ontwikkelingen volgt hij al ruim vijftien jaar op de voet. In die periode zag CHE-docent drs. Bert Roor dat missionair en diaconaal werk steeds meer met elkaar verweven raakten. „Al dienend ontstaat de mogelijkheid om iets te delen van de Bron waaruit je leeft.”
„Ik ben blij dat ik in de vakantie jarig ben, want dan hoef ik niet te trakteren.” Deze uitspraak van een jongen was voor de protestantse diaconieën in Maarssen aanleiding voor het project Verjaardagstas.
Kennis delen en elkaar inspireren. Dat zijn de doelstellingen van het nieuwe Knooppunt Kerken en Armoede. „Soms kom ik een mooi diaconaal project tegen. Dan denk ik: Wat zou het goed zijn als we dit niet op één plek, maar op dertig plaatsen zouden hebben.”
In de stromende regen, met een buitentemperatuur van amper 4 graden, komt een gezin uit Afghanistan het perron van station Emmen afzeulen, bepakt en bezakt. Vrijwilligers van de kerken vangen hen op, geven wat te eten en zijn er vooral met het hartelijke gebaar. Dan naar de bus die hen naar het opvangcentrum Ter Apel brengt, het laatste doel van de reis.