Jongeren met een arbeidsbeperking staan vaak te trappelen om aan de slag te gaan. Het bedrijfsleven wil wel. In de praktijk draait het echter nog regelmatig op een teleurstelling uit. Talloze regeltjes maken het werkgevers én werknemers lastig. De politiek werkt aan oplossingen. „Het is veel te ingewikkeld gemaakt.”

Leendert van Gilst werd geboren met een lichamelijke beperking. Toch runt hij samen met zijn vrouw Alida een eigen bedrijf. „Ik wil bezig zijn.”

Als jongen van 19 liep Geert Lieftink (40) al stage bij Rijwielhandel Frazer in het Gelderse Ulft. Nu, 21 jaar later, is zijn epilepsie verergerd en werkt hij er nog twee dagen in de week. „Ik heb hier altijd met veel plezier gewerkt.”

Praten als Brugman kan William Kramer (20), maar lezen en schrijven lukt hem niet. Daarom moet de jongeman nogal wat beroepen aan zijn neus voorbij laten gaan. Toch steekt hij graag de handen uit de mouwen. Dat doet hij in een kerk en een sporthal in Urk.

Bij een ongeval met een mountainbike liep Bennie Poppe (56) uit Meliskerke in 2008 een dwarslaesie op. Hij werkte bij Vervaet in Biervliet, bouwer van bietenrooimachines en mestinjecteurs. „Ik tobde al spoedig met de vraag of mijn werkgever nog wel iets met mij zou willen. Maar hij bleek juist bang te zijn dat ik niet terug zou komen.”

Op de parkeerplaats staat zijn 45 km-autootje (het model van een vrachtauto), met op de kentekenplaat in hoofdletters zijn naam: Pieter. Hij had graag vrachtwagenchauffeur geworden, maar dat kon niet vanwege zijn verstandelijke beperking. Nu is hij in dienst bij Topline Gerbera in Tuil. „Ik heb het naar m’n zin, ik vind het hier leuk.”

Drie dagen per week bedient ze in lunchroom-brasserie De Rozentuin in Garderen. Daar is Marleen Bos (34) uit Barneveld ook verantwoordelijk voor de verkoop van ijs. Op warme dagen staan de mensen in de rij. Tot haar tevredenheid. „Ik houd van de drukte en heb graag veel mensen om me heen.”

Zes jaar geleden begon Anouk van Roest (24) in de keuken van pannenkoekenrestaurant Fritella in Papendrecht. Sinds enkele jaren zwaait ze de scepter in het hart van het bedrijf, waar op drukke momenten met meer dan tien man maaltijden worden bereid. „Ik heb het uitstekend naar m’n zin en nog nauwelijks last van paniekaanvallen.”

Toen hij 17 jaar was, kwam Paulus Monster uit Waddinxveen bij het aannemingsbedrijf van Klaas de Jong in Waddinxveen werken. „Hij kwam binnen als een zielig vogeltje”, vertelt De Jong. Maar veertien jaar later is Monster, ondanks zijn beperking, een allrounder die zich bij elke klant weet te redden.

„Bij ons bedrijf zijn 25 van de 80 werknemers op de één of andere manier beperkt”, zegt Klaas van de Wetering. Hij is hoofd productie en logistiek van groothandel Nedco in Nieuwerkerk aan den IJssel. „De meesten lopen heel hun leven tegen die beperking aan. Maar als je hier komt, val je niet meer op.”