Rotterdammers maken alternatief leer van fruit

De glijbanen herinneren aan het voormalige tropisch zwembad. In Tropicana in Rotterdam zitten nu bedrijven die van afval nuttige dingen maken. Ze verenigden zich in BlueCity. Fruitleather Rotterdam is één van deze ondernemingen die zich bezig houden met de zogeheten circulaire economie. De input van het ene bedrijf is de output van de andere.

Koen Meerkerk en Hugo de Boon maken leer van fruitafval. Ze willen voedselverspilling tegengaan en een alternatief bieden voor de vervuilende productie van dierlijk leer. De Boon: „Ons fruitleer vind je terug in lampenkappen en andere exclusieve interieurproducten.” De twee verkopen het product aan leerverwerkingsbedrijven en particulieren.

„Lampenkappen hoeven niet zo sterk en flexibel te zijn als schoenleer dat ook tegen allerlei weersomstandigheden bestand moet zijn”, zegt De Boon. Zo’n stevig soort leer maken, is wel hun belangrijkste doel. „We werken aan het verbeteren van de receptuur. Daarom beperken we ons nu tot mango’s. Dit fruit kunnen we via onze leverancier Green Connect in grote hoeveelheden krijgen vanuit de Rotterdamse havens.”

Als het product eenmaal stevig genoeg is, willen de twee ondernemers op grote schaal fruitleer gaan leveren producenten van schoenen en tassen.

Afvalstromen

Met vier andere studenten van de Willem de Kooning Academie, een onderdeel van de Hogeschool Rotterdam, kregen De Boon en Meerkerk in 2015 de opdracht iets te bedenken om afvalstromen aan te pakken. Volgens hen gooien consumenten elk jaar wereldwijd 1,3 miljard ton voedsel weg. „Dertig procent van het door de landbouw geproduceerde voedsel op aarde wordt uiteindelijk verspild”, zegt De Boon.

Ze besloten wat te doen met het fruit dat aan het eind van een marktdag weggegooid wordt op de markt vlakbij de academie. „Het gaat om 3500 kilo waarvoor marktlui 12 cent per afgevoerde kilo moeten betalen. Ze gaven het graag aan ons.”

De Boon en Meerkerk wilden er pigmenten van maken en hielden pulp over. „Later zagen we hoe dat opgedroogd was en er stevig uitzag. Dat werd de opstap naar het maken van fruitleer.”

Op internet staan filmpjes en verhalen over eetbaar fruitleer voor snacks en decoraties. „Dat is voor een ander doel gemaakt. Het recept en de manier van produceren verschillen van hoe wij het doen. Die lappen hoeven niet zo sterk te zijn als de onze.”

In de werkruimte van Fruitleather staan grote machines die het fruit vermalen en ontpitten. Om groei van bacteriën en schimmels tegen te gaan, wordt het fruit gekookt. Het uitsmeren van de pulp gebeurt nog handmatig.

Mango, appel, aardbei. Vellen gemaakt van allerlei soorten fruit liggen in een kast. De Boon: „De textuur en structuur van al die lappen verschilt per vruchtsoort. Bij nectarines bijvoorbeeld hebben de lappen een grof uiterlijk. Het perzikleer voor lampenkappen is transparanter, waardoor de lamp een sfeervol licht verspreidt. Op de markt konden mensen zich niet voorstellen dat we van rottend fruit een boodschappentas kunnen maken waar weer fruit in kan.”

Nieuw leven

Wat De Boon aanspreekt in ondernemen? „Met minimale middelen maximale resultaten bereiken. Afval krijgt een nieuw leven. Toen we fruitleer ontwikkelden, dacht ik meteen: hier kunnen we rendement uit halen.” Het bedrijf heeft proefmodellen liggen van handtassen, lampenkappen en sneakers. Schoenproducenten hebben al interesse getoond.

De Boon en Meerkerk kregen voor hun project een subsidie van 151.000 euro van CityLab010, een fonds waarmee de gemeente Rotterdam duurzame, vernieuwende initiatieven wil stimuleren.

Rotterdammers maken alternatief leer van fruit

Groen & duurzaamheid

RD.nl in uw mailbox?