De meeste inwoners van dit kamp waren Syrisch-orthodoxe en Chaldeeuwse christenen uit Qaraqosh, een stadje ten westen van Erbil. De Iraakse regering heeft hen teruggestuurd. Met behulp van kerken en hulporganisaties bouwen ze hun stad weer op.Langzaam komt het stadsleven in Qaraqosh weer op gang.

:::embed_link 1:::

Nu het kamp leeg is, richt dominee Dler zich op jezidi- en islamitische vluchtelingen uit Syrië, die in de omgeving van Ankawa terecht zijn gekomen. „De problemen zijn groot. IS heeft geen grondgebied meer in handen, maar er zijn nog veel individuen die het gedachtegoed omarmen.Kinderen zijn gehersenspoeld om te denken dat Islamitische Staat (IS) de ware islam vertegenwoordigt.” Vrouwen zijn getraumatiseerd door de brute verkrachtingen en het vele geweld. Voor hen is de kerk een naaiatelier begonnen. „We willen met hen praten en hen helpen om de verschrikkelijke gebeurtenissen een plek te geven. Door kleding, gordijnen en andere producten te maken en te verkopen kunnen we hen helpen aan een klein inkomen. En we willen hen heel graag in aanraking brengen met de Bijbel.”

Veel vluchtelingen van minderheidsgroeperingen gingen ook terug naar hun dorpen, maar troffen hun huizen onherstelbaar beschadigd aan. Zij krijgen van niemand hulpen hebben niet de middelen om hun huizen te repareren. „Velen van hen zie je moedeloos terugkeren naar de vluchtelingenkampen; hun situatie is uitzichtloos”, vertelt Dler.

„De Koerdische regering probeert de nieuwe generatie afleiding te bieden met vertier, zoals disco’s en beautysalons. Ze vinden het ook prima als christenen evangeliseren onder moslims, al komen ze daar niet openlijk voor uit. Alles wat afleidt van de jihadistische islam is welkom, lijkt de gedachte te zijn. Je ziet vooral onder sjiitische moslims vertwijfeling over hun geloof. Zij kunnen zich niet vinden in de handelswijze van de soennitische IS. Dat biedt mogelijkheden om Gods Woord in de vluchtelingenkampen te brengen.”

„De protestantse kerk in Irak heeft het moeilijk”, vertelt Dler. „In Erbil zijn nog maar ongeveer 1000 protestantse christenen over, ten opzichte van de 2 miljoen inwoners die de stad telt. De orthodoxe kerken moeten niets van hen hebben. Onlangs is een dominee uit Qaraqosh opgepakt en de stad uitgestuurd. Protestanten mogen geen hulpprojecten meer hebben en geen evangelisatie bedrijven.”

De komende weken hopen we diverse hulpprojecten te bezoeken. Daarnaast organiseren we met een groep Nederlandse vrijwilligers diverse evangelisatiebijeenkomsten en kinderactiviteiten, waarbij we hulppakketten, Bijbels en lectuur verspreiden. Op de puinhopen van Irak is juist nu de verkondiging van Jezus Christus uitermate belangrijk.

Jan Dirk van Nifterik (directeur Stichting HVC) is samen met Laurens van der Tang (namens samenwerkende deputaatschappen voor bijzondere noden van de Gereformeerde Gemeenten (in Nederland)) en een groep vrijwilligers in Noord-Irak voor een projectbezoek en evangelisatiebijeenkomsten. Dit is de eerste van drie impressies.

:::inline_article 1:::

HVC in Irak vlog #5: Dankbaar voor hulpgoederen

Kerk & religie

RD.nl in uw mailbox?