Roelie Bosselaar: „Huiselijk geweld hoef je niet zelf op te lossen”

In ”Afzien” voert Roelie zichzelf op als Marloes. Ze beschrijft het moment waarop Amir aan de telefoon bijna huilend zegt hoe erg hij haar mist. „En dat hij zo’n spijt heeft van zijn gedrag, dat hij juist zo goed voor mij wil zijn en me op handen wil dragen, want zo voelt hij dat ook… Hij klinkt weer als de liefdevolle man die hij in het begin was. Het maakt mij verdrietig om hoe het zo heeft kunnen lopen.”

Marloes is bij haar ouders in Nederland, ze is Israël en haar huwelijk met Amir ontvlucht. „Als hij mij voor de zoveelste keer smeekt om terug te komen… ga ik om. Ik wil hem nog een kans geven.”

Amper terug in Israël, nog op het vliegveld van Tel Aviv, beseft Roelie dat de realiteit keihard is. „Amir pakt me stevig vast bij mijn pols. Zonder een woord te zeggen, zet hij koers naar de schuifdeuren en trekt me mee naar buiten. Dan zegt hij koud: „Geef je paspoort maar hier.” Mijn paspoort verdwijnt in zijn achterzak. Ik word niet omarmd, er is geen knuffel, geen kus, alleen een grimmig gezicht.”

Even later, op het parkeerdek, toont Amir zich nog dreigender. „Zie je dit hier, Marloes?” zegt hij, en hij wijst naast zijn stoel. „Ik kijk, en zie daar zijn Sig Sauer liggen, zijn trots. In het donker brengt hij het wapen omhoog en zet het langzaam tegen mijn linkerslaap. „Geef mij nu één reden waarom ik géén kogel door je hoofd zou jagen!” briest hij in mijn oor. „Geef me één reden, Marloes, één!” buldert hij nu. Ik wil hier niet zijn! Ik wil oplossen in de donkere nacht, wegzweven uit deze auto, weg van dit vreselijke moment.”

Gereformeerd

Hoe anders was het een paar jaar eerder. Marloes, „een lange, slanke meid met een blonde vlecht bungelend op de rug”, „beschermd opgevoed, met gereformeerde waarden en normen”, reist omstreeks 1990 naar Israël om in een kibboets te gaan werken. Ze wordt er verliefd op Amir, met wie ze een relatie krijgt. Ondanks twijfel trouwt ze met hem om in Israël te kunnen blijven. De knappe macho blijkt echter vooral jaloers, bezitterig, dwingend, dominant en gokverslaafd te zijn. „Met ons, mij, gaat het wel goed. Ik weet alleen niet meer wat ik aan Amir heb. Soms is hij heel lief en de volgende dag echt zo van: wat doen we hier, wat heb ik met je te maken”, schrijft Marloes aan haar tweelingzus Ingrid.

Uiteindelijk verhuizen Marloes en Amir naar Nederland. Pas als de relatie nog meer verslechtert en Amir steeds gewelddadiger wordt, durft Marloes na acht jaar de knoop door te hakken, ondersteund door een telefonische hulplijn, collega’s en de politie. In een blijf-van-mijn-lijfhuis begint ze een nieuw leven. Zonder Amir.

Schuld

Roelie Bosselaar heeft haar levensverhaal –met hier en daar een krachtterm– op papier gezet om vrouwen in een vergelijkbare situatie een hart onder de riem steken. „Láát je helpen!” is haar boodschap. „Er zijn zo veel mogelijkheden, vooral hier in Nederland. En mensen willen graag helpen. Ik kon alleen maar denken dat ik anderen niet met mijn probleem mocht lastigvallen, dat het mijn eigen schuld was en dat ik het zelf moest oplossen. Maar dat hoeft niet zo te zijn. Er staan echt hulptroepen klaar. Kijk om je heen, in je eigen netwerk maar ook de hulpverleners en instanties die we hiervoor hebben.”

Van elk verkocht boek gaat een euro naar het steunfonds van Moviera, een organisatie die zich inzet voor de aanpak van huiselijk geweld en mensenhandel. In de provincies Gelderland en Utrecht organiseert Moviera opvang voor slachtoffers, ambulante zorg en voorlichting. Volgens bestuurder Marleen van Eijndhoven is dat hard nodig. „Huiselijk geweld kan zich achter elke voordeur en in alle lagen van de bevolking voordoen. Jaarlijks melden zich in Nederland 200.000 slachtoffers.”

Taboe

Nu haar verhaal op papier staat, hoopt Bosselaar op meer begrip voor haar en haar lotgenoten. „Er rust nog een groot taboe op het slachtoffer zijn van geweld binnen een relatie, is mijn ervaring. Er was aanvankelijk geen ruimte om mijn verhaal te vertellen en te verwerken wat ik had meegemaakt. Mijn boek laat zien hoe je zomaar in een web van misbruik en afhankelijkheid terecht kunt komen. Het geweld sluipt er in en het wordt steeds moeilijker om dat te veranderen. Maar ”Afzien” illustreert ook dat er een uitweg uit de ellende kan zijn. Als het mij toch zou lukken om één persoon via mijn boek te inspireren om iets aan een gewelddadige situatie te doen, is het al niet voor niets geschreven.”

www.roeliebosselaar.nl

Boekgegevens

Afzien, Roelie Bosselaar; uitg. in eigen beheer; ISBN 978 94 6345 295 3; 252 blz.; € 19,95.

Roelie Bosselaar: „Huiselijk geweld hoef je niet zelf op te lossen”

Cultuur & boeken

RD.nl in uw mailbox?