Mark Rutte: In mijn vak moet je gewoon je ding doen

De schroeven van de rondvaartboten in de Amsterdamse stadsgracht sloegen achteruit. Op de achterplecht verdrongen zich de toeristen, hun flitsers in de aanslag. Vanaf de steiger keek Mark Rutte op 10 maart 2006 verwonderd op. De klus op de Keizersgracht moest af, de schoorsteen van zijn aannemersbedrijf moest roken. Daarom liet hij de fotografen de fotografen en werkte hij met zijn bouwvakkers rustig door.

Het kwartje viel pas toen hij ’s avonds met zijn krantje neerplofte op de bank. Op de voorpagina zag hij het staan: de afgetreden VVD-leider Van Aartsen zou worden opgevolgd door ene Mark Rutte. „Mijn naam staat in koeieletters op mijn bus en voor de gasten op die bootjes was dat natuurlijk smullen”, blikt Rutte terug.

De eerste dagen na die avond in maart kwam het regelmatig voor: Rutte zat in zijn bus en wachtte voor het rode stoplicht. Bestuurders naast hem lachten of toeterden en draaiden hun raampje omlaag. Soms ging er een duim omhoog en soms een middelvinger. „En”, zegt Rutte, „soms allebei. Je kijkt wel even op als iemand eerst zo’n obsceen gebaar maakt en dan amicaal wordt. Inmiddels begrijp ik de boodschap: We hebben niets tegen jou persoonlijk, maar jouw naamgenoot is niet onze man.”

Het politieke optreden van zijn naamgenoot spreekt Rutte wel aan. „In de bouw moet je je nooit op stang laten jagen. Niet door andere aannemers en ook niet door je klanten of je leveranciers. Als je gewoon je ding blijft doen is er niks aan de hand, houd ik mijn mensen altijd voor.

Dat je met zo’n houding het verste komt, heeft ook Rutte volgens mij heel goed in de gaten. Als Wilders op tv is omdat hij weer eens is losgegaan in de Tweede Kamer blijf ik altijd kijken of ze nog beelden van Rutte laten zien. Vaak zit hij op zulke momenten lekker met zijn pen te spelen, of een beetje in zijn paperassen te rommelen. Top man, zo moet het. Gewoon negeren, zo’n Wilders, denk ik dan.”

Een geplande ontmoeting met zijn naamgenoot, een jaar geleden, ging op het laatste moment niet door. „Omdat onze gemeente, Callantsoog, onderdeel zou worden van Zijpe zouden ook de VVD-afdelingen van beide gemeenten worden samengevoegd. De VVD Callantsoog vroeg mij om op een avond hun ledenbestand formeel over te dragen aan het bestuur van de VVD in Zijpe en voor die bijeenkomst hadden ze ook de echte Mark Rutte uitgenodigd. Hij had al ja gezegd, maar op het laatst moest hij toch afzeggen. Zo gaat dat in die wereld, je wordt er geleefd.”

Voor een herkansing is Rutte zeker in. „Ik moet wel lachen om al die verzoeken. Als de premier straks uit de politiek stapt, is het allemaal weer voorbij, maar voorlopig ben ik nog lang niet van die geintjes af. Rutte doet het goed.”

Eén voorval sprak de aannemer minder aan. „Mijn vrouw zag op een avond een aan mij gerichte e-mail binnenkomen van ene Miranda, met in de onderwerpbalk het woord afspraakje. Deze dame schreef me dat ze me een volgende keer graag van heel dichtbij wilde meemaken en liet alvast haar 06 achter. Ik kon haar onbeperkt bellen; daar kwam het min of meer op neer.

Ik was net thuis en kon meteen uitleggen wie Miranda was. Daar word je niet vrolijk van. Ter plekke heb ik dat nummer gedraaid met mijn vrouw naast me en gezegd: Jij spreekt misschien het liefst af in het Torentje, maar gewoon een strandtentje hier in Callantsoog lijkt mij beter. Lekker dicht bij m’n eigen huis en m’n eigen vrouw. Dat moest aan de andere kant natuurlijk even bezinken. Maar daarna was het gesprek heel snel voorbij.”

serie Naamgenoten

Dit is het zesde deel van een serie interviews met mensen die dezelfde naam hebben als bekende Nederlanders.

Mark Rutte: In mijn vak moet je gewoon je ding doen

Binnenland

RD.nl in uw mailbox?